مروری بر تاریخچه چاپ و چاپ‌خانه در ایران

صنعت چاپ در شکل جدید خود به عنوان فرایندی که زمینه ترویج اندیشه‌ها و تبادل و تکامل افکار را فراهم کرده است، بسیار دیر به ایران وارد شد. اگر اختراع ماشین چاپ توسط گوتنبرگ در نیمه ی قرن پانزدهم میلادی را نقطه عطف تاریخ این صنعت به شمار آوریم، ورود آن به ایران با یک فاصله چهار قرنی انجام شد. با این حال، اهتمام به این مقوله در آغاز رویارویی جامعه ی سنتی ایران با دنیای مدرن حائز اهمیت فراوان است. طبیعی است که خرید و انتقال ماشین های چاپ سربی و سنگی در اشکال قدیمی و احداث آن با مشقّات فراوانی همراه بوده و عزم راسخی را طلب می کرده است.

معیارهای جهانی تاریخ شفاهی

انجمن تاریخ شفاهی (OHA)، از هنگام تأسیس، تلاش‌های فراوان و مستمری برای پیشبرد و گسترش معیارهای حرفه‌ای تاریخ شفاهی انجام داده است که البته به خاطر ماهیت خلّاق و زنده تاریخ شفاهی، وظیفه ساده‌ای نبوده است. دیدگاه انجمن مبتنی بر انجام مصاحبه‌های بهتر، باثبات‌تر و کارآمدتر و نفی مصاحبه‌های ناقص و ناکارآمد است. انجمن در حال حاضر به این نتیجه رسیده است که کارشناسان تاریخ شفاهی نمی‌توانند بدون در نظر گرفتن پیشرفت‌های دانشمندان در فناوری، تنها به قوه ابتکار و خلاقیت خود اتکا کنند. نخستین رهنمودها و خطوط کلی منتشره درباره تاریخ شفاهی که می‌باید مصاحبه‌شوندگان، مصاحبه‌کنندگان و مؤسسه‌های مسئول رعایت می‌کردند ـ در سال 1968 انتشار یافت

روایت هدایت الله بهبودی از روند سه دهه پژوهش در تاریخ انقلاب اسلامی چشم انداز تاریخ نگاری انقلاب

دگرگونی‌های بزرگ اجتماعی، همچون انقلاب، پیامدهای گوناگونی دارند. از آن شمار است برانگیخته شدن میل مورخان به نگارش رویدادهایی که به انجام یک حکومت و آغاز حکومتی دیگر منجر شده است. انقلاب اسلامی نیز بنا به طبع دگرگون‌ساز خود چنین خواستی را در ضمیر تاریخ‌نگاران ایران و جهان پدید آورد و به فراخور دانش، علاقه و تخصصشان، آنان را وادار به این واکنش طبیعی کرد. و از آنجا که نوشتن از رخدادهای تاریخی توقف‌ناپذیر است، سیر تاریخ‌نگاری درباره انقلاب اسلامی از ابتدا تاکنون و از حال به آینده در جریان است.

آرشیوهای گویا، پژوهشهای اسناد

در پژوهشهای جدید در کنار منابع کتابخانه‌ای، دو منبع دیگر نیز وجود دارد که در دوران معاصر از اهمیت و جایگاهی ویژه برخوردار شده‌اند: 1ـ اسناد 2ـ منابع شفاهی. هر کدام از این منابع دوگانه، از کارایی خاصی برخوردارند؛ چنان که اطلاعات موجود در آنها، به سختی در منابع کتابخانه‌ای یافت می‌شوند. گرچه در گذشته تاریخی ایران نقل اقوال شفاهی و ثبت آنها متداول و مرسوم بوده است اما استفاده از ضبط صوت برای گردآوری منابع شفاهی، شیوه‌ای جدید و دستاورد پیشرفت تکنولوژی محسوب می‌شود. گذشتگان در واقع با ثبت و نگارش همین اقوال شفاهی تاریخ مکتوب را به وجود آورده‌اند، اما آنچه امروزه متداول و مرسوم است قابل تعمیم به گذشته نیست

درآمدی بر پاره ای مشکلات نظری و کارکردی تاریخ شفاهی

علی‌رغم وجود اطلاعات بسیار از گذشته نزدیک، پاره‌ای ساز و کارهای آن در تولید و انتقاد اسناد پیوسته مورد نقد و توجه قرار گرفته است. در این میان اسناد شنیداری یا همان تاریخ شفاهی، با وجود توانایی‌های آشکار در انتقال اطلاعات مفید و تا حدودی کارساز، هنوز مورد ارزیابی جدی قرار نگرفته است. از یک سو جایگاه نظری آن در حیطه فلسفه وجودی این شیوه انتقال خبر نیاز به وارسی و تحلیل اساسی دارد. و از سوی دیگر، عدم راهیابی،‌ جایابی و بهره‌گیری از این شق از روایات در بازنمایی گذشته میان محافل دانشگاهی ایران محل تأمل است.

پیش کسوت تاریخ نگاری انقلاب اسلامی

مرحوم علامه دوانی پس از غائله انجمن های ایالتی و ولایتی در سال 1341 تا سال 1350 که در قم ساکن بود به تهیه و گردآوری اسناد و مدارک مربوط به حوادث بعدی نهضت اسلامی مشغول بود. نیمه دوم سال 1357 که جریان نهضت اسلامی به انقلاب خروشان تبدیل می گردید وی براساس نگرش و دغدغه تاریخی و با اتکا به منابع و اسناد ارزشمندی که گردآوری کرده بود دوباره دست به کار شد تا اثر ماندگار دیگری بنگارد. وی با تشویق و تحریض دوستان خود از آن جمله «سخنور دانشمند جناب آقای فلسفی» کار خود را آغاز کرد و در آغازین روزهای سال 1358 تألیف 11 جلدی آنهم به فاصله اندک از پیروزی انقلاب اسلامی منشر کرد

لایه های متون تاریخ شفاهی

اگر مصاحبه‌کننده به اندازۀ کافی اطلاعات و مهارت و همچنین شجاعت داشته باشد، خواهد توانست حتی از کتمان‌کننده‌ترین و ملاحظه‌کارترین خاطره‌گوها، حقیقت رویدادهای تاریخی را کشف کند و باعث شود متنی (text) قوی و ارزشمند در عرصۀ تاریخ شفاهی پدید آید. بر چنین کشف و پدیداری، عوامل برون‌زا و درون زای مختلفی موثر است. امروزه تاریخ شفاهی (Oral History) یکی از گونه‌های مهم تاریخ‌نگاری است که لایه‌های آماری و اطلاعاتی در سطحی عمیق و نیمه‌عمیق از وقایع، رخدادها و حوادث از تجربه‌های زنده را منعکس می‌کند، تا حلقه‌های مفقود شدۀ یک اتفاق، واقعه یا جریان تاریخی کشف گردد.

قدیمی ترین نوع تاریخ

تاریخ شفاهی نیز یکی دیگر از روش‌های درک تاریخ است. «تاریخ شفاهی، نوعی شیوه جمع‌آوری و آماده‌سازی اطلاعات تاریخی از طریق ضبط مصاحبه با شرکت‌کنندگان در رویدادهای تاریخی است. تاریخی شفاهی، هم قدیمی‌ترین نوع تاریخ است که مربوط به پیش از دوره آغاز اختراع الفبا و ثبت تاریخ و هم یکی از جدیدترین انواع آن است که از دهه 1940، با ضبط مطالب روی نوار آغاز شد.» تاریخ روایی، نه آن چنان بیگانه با فرهنگ ایرانی و اسلامی است که آن را کاملاً وارداتی بدانیم و نه آن‌چنان خودی که سرمنشاء آن داخلی باشد.

جایگاه جهانی تاریخ شفاهی

تاریخ شفاهی، هنوز نتوانسته است به جایگاه اصلی خود در پژوهش‌های تاریخی دست یابد. به نظر محققین، تعداد کم مراکز تاریخ شفاهی، عدم توجه دانشگاه‌ها، ناشناخته ماندن اهمیت این روش در جمع‌آوری و سازماندهی منابع اطلاعاتی، از موانعی است که سد راه گسترش آن است. بر همین اساس،‌شناخت محققان ایرانی از وضعیت تاریخ شفاهی در میان تاریخ‌نگاران و مورخان جهان بسیار اندک است. در این نوشتار برآنیم که نیم‌نگاهی هم به خارج از ایران و جایگاه تاریخ شفاهی در دیگر کشورها داشته باشیم.

آشنایی با تاریخ شفاهی

شاید بتوان تاریخ شفاهی را از یک منظر و به شکلی کاملاً کلی و عمومی «گزارشِ تجربه‌ها و احساسات مردمی که در تاریخ نام و نشانی نداشته و ندارند» تعریف کرد. اگرچه قطعاً این تعریف، تعریفی کامل و نهایی نیست ولی از آنجا که مردم طبقات فروتر جوامع یکی از مصادیق و موضوعات اصلی بررسی‌های شفاهی تاریخی هستند، می‌تواند تا اندازه‌ای قابل قبول باشد. نمونه‌هایی خوب چنین گزارش‌هایی به همت دو تن از تاریخ شفاهی‌پژوهان برجسته دنیا یعنی رابرت پِرکس (Robert Perks) و آلیستر تامسون (Alistair Thomson) در مجموعه مقالات «Oral History Reader» گردآوری شده است.