تبریک سایت تاریخ شفاهی ایران
تشکر و دعوت
26 اسفند 1394
از قدیم، رسم بر این بوده است که نشریات و روزنامه‌ها، و این روزها سایت‌ها، کمی پیش از عید نوروز، «بهاریه»ای منتشر می‌کنند و ضمن تشکر از مخاطبان و همراهی‌شان در طول یک سال، عید را تبریک می‌گویند و آرزوی سعادت و سلامتی می‌کنند.
با این بهانه برای شما می‌نویسیم که سایت تاریخ شفاهی ایران از بهمن 1387، در خدمت مخاطبان است و از آبان 1389 هم با هفته‌نامه، مهمان پست‌های الکترونیکی شما شده است. اکنون جدا از بازدید آزاد، هفته‌نامه برای بسیاری از مخاطبان ارسال می‌شود که بیشتر آنها خودشان پیگیر بوده‌اند و درخواست اشتراک داشته‌اند. همچنین این سایت در سال 1394 با افزایش قابل توجه و تحسین‌برانگیز بازدید روزانه از مطالب روبه‌رو شد که همه مدیون توجه مخاطبان بوده است.
تاریخ شفاهی بر مبنای گفت‌وگو استوار است. در سالی که گذشت، تلاش کردیم بیشتر مطالب، تولیدی و مصاحبه باشند؛ که البته شاهد بازخورد تشویق و ترغیب‌کننده آن هم بودیم. به تاریخ شفاهی موضوع‌هایی پرداختیم که به مناسبت‌های گوناگون در جامعه مطرح می‌شوند. بخش آموزش را تقویت کردیم و همین‌جا از شما می‌خواهیم، اگر مطالب آموزشی کوتاه دارید در سایت به اشتراک بگذارید، تا از همراهی شما بیش از گذشته بهره‌مند شویم. برای ایام نوروز هم خاطرات نوروزی بر پایه گفت‌وگو تهیه شده تا یادی از رزمندگان و شهیدان دفاع مقدس شود.
سعی داریم در سال پیش رو با شما مخاطب گرامی ارتباط دوطرفه و بیشتری داشته باشیم؛ یعنی شما بگویید و ما پاسخ دهیم، یا خودتان با هم به گفت‌وگوی مجازی بنشینید. اگر در این زمینه پیشنهادی دارید، برای ما بنویسید تا این ارتباط، حتی در یک سایت تخصصی به موفقیت برسد. همچنان که توقع داریم ما را نقد کنید تا آخرین نظرات و پربازدیدترین مطالب را با شما در میان بگذاریم.
با ارتقای فضای مجازی به این نتیجه رسیدیم که مطالب را در «کانال مرکز مطالعات و تحقیقات فرهنگ و ادب پایداری» به اشتراک بگذاریم تا دسترسی به مطالب برای علاقه‌مندان آسان شود. اگر تمایل دارید، می‌توانید در کانال تلگرام ما عضو شوید.
نوروز 1395 و سال جدید را صمیمانه تبریک می‌گوییم و با آرزوی سعادت و سلامتی، باز هم از همراهی شما سپاسگزاریم.
سایت تاریخ شفاهی ایران
تعداد بازدید: 5714
آخرین مطالب
پربازدیدها
اسرار جنگ تحمیلی به روایت اسرای عراقی- 96
آفتاب داشت غروب می‌کرد که پیرمرد و پسربچه در مقابل چشمان حیرت‌زده ما اسلحه‌ها را زمین گذاشتند، تیمم کردند و رو به قبله ایستاده نماز خواندند، انگار که در خانه‌اند. با طمأنینه و به آرامی نماز خواندند، در مقابل 550 نفر از نظامیان دشمن. نمی‌دانم خداوند چه قدرتی به نیروهای شما داده است که ذره‌ای ترس در دلشان نیست. بعد از تمام شدن نماز، پیرمرد سفارشات دیگری به ما کرد و گفت: «به هیچ عنوان به کسی ساعت، پول، یا انگشتر ندهید. هر کس از شما خواست، بدانید که از رزمندگان اسلام نیست و بگویید که آن پیرمرد بسیجی به ما سفارش کرده است که به هیچ کس چیزی ندهیم. زیرا اینها لوازم شخصی است.»
