تاریخ‌شفاهی و تمرکز بر مسایل اجتماعی و مردمی

دکتر امیرمسعود شهرام‌نیا در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، در این باره عنوان کرد: حوزه مطالعات تاریخ‌شفاهی، حوزه جدیدی در ایران است که روش‌های خاص خود را دارد و در سرزمین ما به شدت با توجه و علاقه‌مندی استادان، مراکز و موسسات این حوزه مواجه شده است.
عضو هیات علمی دانشگاه اصفهان یادآور شد: روش انجام مطالعات تاریخ‌شفاهی استانداردهایی دارد که در دنیا در حال تدوین است، اما در ایران هنوز نتوانسته‌ایم به خوبی این استانداردها را در حوزه‌های تالیف ـ ترجمه به اجرا در آوریم. 

او با اشاره به این که دانشجویان، کارشناسان و علاقه‌مندان این حوزه مخاطبان اصلی این کتاب را تشکیل می‌دهند،‌ درباره ضرورت توجه به تاریخ‌شفاهی گفت: تاریخ‌ شفاهی رشته جدیدی در حوزه مطالعات تاریخی است که به دلیل توجه به تاریخ اجتماعی و تفاوت‌های آن با تاریخ‌نگاری رسمی در مطالعات تاریخی، نه تنها در ایران بلکه در مراکز آکادمیک دنیا نیز مورد توجه ویژه‌ای قرار گرفته است. 

مترجم کتاب «دروغ‌هایی که معلمم به من آموخت» ادامه داد: تاریخ‌ شفاهی می‌تواند بسیاری از حفره‌ها و خلاهای امروزه اطلاعات ما را به ویژه در حوزه‌های عمومی تاریخ اجتماعی پُرکند، اطلاعاتی که در متن تاریخ‌نویسی سیاسی و رسمی کمتر می‌توان به آنها دست یافت.
دکتر شهرام‌نیا با اشاره به این که در کنار تاریخ ‌شفاهی، مقوله‌های خاطره‌نویسی و خاطره‌نگاری با توجه به جنبه سرگرمی‌های تاریخی که دارند، مطرح می‌شوند و اهمیت دارند، گفت: البته میان خاطره‌نویسی و تاریخ‌شفاهی تفاوت‌های ظریفی وجود دارد.

وی با تاکید بر این که این کتاب درصدد است استانداردهایی را برای تاریخ ‌شفاهی‌نویسی در ایران با توجه بر مراکز فعال در این حوزه و اقدامات انجام شده صورت دهد، درباره تفاوت‌های خاطره‌نویسی و تاریخ ‌شفاهی گفت: در تاریخ ‌شفاهی به جای آن که تنها به مستندات تاریخ‌نگاران رسمی و مراکز تاریخی مراجعه کنیم، می‌کوشیم با مراجعه به اطلاعاتی که سینه به سینه نقل شده‌اند و در متن جامعه جریان دارند، آنها را به شکل اسناد مکتوب در آوریم. 

دکتر شهرام نیا ادامه داد: در این روش توجه بیشتری به جزئیات و ورود به مقولات اجتماعی می‌شود. به دلیل این که تاریخ‌شفاهی از نگاه پایینی به مسایل می‌پردازد، سمت و سوی مطالعاتی خاصی دارد که برای پژوهشگران با جذابیت‌های بیشتری همراه است.