تفاوت زاویه دید زنان و مردان در بازنمایی جنگ، موضوعی است که مطالعه تطبیقی آن میتواند به فهم عمیقتر از روح زمانه دفاع مقدس بینجامد. مردان، بیشتر در میدان نبرد و مواجهه مستقیم با دشمن حضور داشتند؛ در حالی که زنان، بار سنگین پشتیبانی، مراقبت، تربیت فرزندان و مدیریت خانواده را بر دوش داشتند. این دو تجربه متفاوت، دو گونهی متمایز از روایت را شکل داده است: یکی مبتنی بر فعل و تصمیم در میدان عمل و دیگری بر احساس، تدبیر و تابآوری در میدان زندگی.
به گزارش سایت تاریخ شفاهی، نشست نقد و بررسی کتاب «تاریخ شفاهی؛ چیستی و چگونگی» صبح دوشنبه، نوزدهم آبان 1404 با حضور حمید قزوینی نویسنده کتاب، محمد قاسمیپور و یحیی نیازی به عنوان منتقد، در تالار قصر شیرین موزه ملی انقلاب اسلامی و دفاع مقدس برگزار شد. یحیی نیازی در آغاز این نشست اظهار داشت: «جای این نوع آثار مثل کتاب «تاریخ شفاهی؛ چیستی و چگونگی» در فضای تاریخ شفاهی، خالی است.
از خاکریز سرازیر شدیم. پیشقراول یک تخریبچی بود و بعد از او اطلاعات ـ عملیات و پشت سر آنها گردان ما حرکت میکرد. از یک میدان مین در حال رد شدن بودیم که ناگهان عراقیها منور زدند. بلافاصله دراز کشیدیم. منور که خاموش شد، برخاستیم ولی منور دیگری به سقف آسمان چسبید. باز فکر کردیم عملیات لو رفته است. تیراندازی شروع شد
خودبومنگارهای از سفر به ایالت بلوچستانِ پاکستان
کتاب عطر فلفل، نوشتۀ محمدعلی جعفری، روایتی از سفر به کویته پاکستان در ایام قبل از اربعین. بهرغم همسایگی، اطلاعات و تصاویر زیادی از پاکستان در ذهن ایرانیان وجود ندارد. از این رو، این روایت و سفرنامه، جمله آثاری است که این خلأ را پر میکند و به آشنایی بیشتر با شیعیان پاکستان میانجامد.
تاریخ شفاهی در پژوهشهای تاریخی منبعی دستاول است، زیرا از گفتوگو با افرادی به دست میآید که در رخدادها حضور داشته یا شاهد مستقیم آن بودهاند. این روش اطلاعاتی زنده، انسانی و بخشی از متن واقعی رویدادها ارائه میدهد که معمولاً در اسناد رسمی یافت نمیشود. بااینحال، چون روایتها بر حافظه و برداشت شخصی تکیه دارند، احتمال خطا، فراموشی یا سوگیری ذهنی وجود دارد.
تاریخشفاهی، حاصل تعامل و گفتوگوی هدفدار و برنامهریزی شده بین دو طرف مصاحبهکننده و مصاحبهشونده است. هریک از این دو طرف باید ویژگیها، آمادگیها و مهارتهایی داشته باشند تا مصاحبه به نتایج مطلوب برسد. برخی مصاحبه تاریخ شفاهی را امری آسان میدانند، زیرا قرار است مصاحبهشونده خاطره بگوید و ضبط صوت یا دستگاه فیلمبرداری سخنانشان را ضبط کند.
به گزارش سایت تاریخ شفاهی، کارگاه نقد کتاب «آن سوی دیوار؛ تسخیر لانه جاسوسی به روایت حبیبالله بیطرف» نوشته محمد محبوبی، عصر دوشنبه 12 آبان 1404 با حضور حمید قزوینی، حسن بهشتیپور و حجتالاسلام سعید فخرزاده به عنوان منتقد، توسط باشگاه روایت انقلاب اسلامی در سالن زندهیاد طاهره صفارزاده حوزه هنری برگزار شد.
با بچهها وارد ساختمانهای فاو شدیم. واحدی بود که وسایل پزشکی و دارو و دیگر لوازمِ به غنیمت درآمده را از آنجا به عقب آوردیم. ساختمان ظاهراً محل نگهداری مشروب هم بود. یک یخچال و تلویزیون هم آوردیم. با قایقهای بزرگ، آمبولانسها را هم به این سوی اروند آوردند. هواپیماها لحظهای آسمان را خالی نمیگذاشتند. پشت سر هم میآمدند و بمباران میکردند. یک بمب درست پشت ساختمانی که ما بودیم، اصابت کرد و من را از یک طرف اتاق به سمت دیگر پرتاب کرد.
جلسه نقد و بررسی کتاب «آن سوی دیوار» دوشنبه 12 آبان 1404 با حضور راوی، تدوینگر و پژوهشگران در سالن طاهره صفارزاده حوزه هنری برگزار شد. در ادامه متن سخنرانی حسن بهشتیپور در این جلسه را میخوانیم؛ هر ساله با فرارسیدن سیزدهم آبان، بحث درباره چرایی و چگونگی تسخیر سفارت آمریکا در تهران دوباره در فضای عمومی و دانشگاهی زنده میشود. این رویداد نه فقط یک لحظۀ تاریخی، بلکه نقطۀ عطفی در بازتعریف روابط ایران و آمریکا و هویت سیاسی نسل انقلاب بود.
تاریخ شفاهی در پژوهشهای تاریخی منبعی دستاول است، زیرا از گفتوگو با افرادی به دست میآید که در رخدادها حضور داشته یا شاهد مستقیم آن بودهاند. این روش اطلاعاتی زنده، انسانی و بخشی از متن واقعی رویدادها ارائه میدهد که معمولاً در اسناد رسمی یافت نمیشود. بااینحال، چون روایتها بر حافظه و برداشت شخصی تکیه دارند، احتمال خطا، فراموشی یا سوگیری ذهنی وجود دارد.