خاطرات حجتالاسلام و المسلمین حاج شیخ محمدفاضل استرآبادی
محمدفاضل استرآبادی
انقلاب اسلامی ایران که با رهبری داهیانهی امامخمینی و با همت و حضور مردم سرافراز ایران به پیروزی رسید، از جمله انقلابهایی است که مردم از اقصانقاط کشور در آن حضور داشتند. روحانیت اصیل با بهرهگیری از تعالیم اسلام ناب محمدی(ص) توانست با آگاهیبخشی به مردم و بسیج آنها، رهبری انقلاب را در دست گرفته و در نهایت به پیروزی برسانند. روحانیت تمام نقاط ایران، اعم از شمال و جنوب در این انقلاب سهیم بوده و به نوبهی خود در ایجاد حرکتهای محلی نقش داشتهاند. حجتالاسلاموالمسلمین حاج شیخ محمد فاضل از منطقهی شمال کشور و شهرستان بابل، از جمله روحانیونی است که پس از بازگشت به میهن اسلامی در سال 1354 به امر تبلیغ و ارشاد مردم پرداخت و با اوجگیری نهضت اسلامی، مسجد ایشان ملجأ و پناهگاه نیروهای انقلاب شناخته شد.
ایشان قبل از بازگشت به ایران، در نجف اشرف از محضر اساتید بزرگی مانند مرحوم آقای خویی، آیتالله شاهرودی، شیخ آقا بزرگ تهرانی و... بهره گرفت و با کولهباری از علم و معرفت به میهن مراجعت کرد.
آنچه پیش روی شما خوانندگان محترم قرار دارد، متن خاطرات ایشان است که توسط مرکز اسناد انقلاب اسلامی قم، طی سیجلسه ضبط گردید. این خاطرات پس از بازنویسی و تدوین در شش فصل سامان یافته است:
فصل اول به زندگینامه و احوال خانوادگی ایشان تعلق دارد که در آن خصوصیات و ویژگیهای مرحوم والدشان نیز بیان شده است. فصل دوم به تحصیلات و اساتید ایشان در بابل و نجف اختصاص دارد. فصل سوم به خصوصیات و ویژگیهای حضرت امامخمینی اشاره میکند. همچنین وضعیت علمی و اجتماعی حوزهی علمیهی نجف نیز در این فصل بررسی شده است. فصل چهارم به بازداشت ایشان در سال 1354 و اقامت در بابل و فعالیتهای دینی و سیاسی و اجتماعی اختصاص دارد. فصل پنجم به وقایع و حوادث بعد از انقلاب میپردازد و در نهایت در فصل ششم به چگونگی تأسیس حوزهی علمیهی فیضیهی مازندران اشاره میگردد که از اقدامات بسیار مهم ایشان است.
تعداد بازدید: 6986
آخرین مطالب
پربازدیدها
100 سؤال/11
تاریخ شفاهی «استانداردپذیر» است، اما «قالبپذیرِ خشک» نیست. این دو تفاوتی ظریف دارند و بسیاری از دعواهای روششناختی تاریخ شفاهی دقیقاً از همینجا آغاز میشود. تاریخ شفاهی از جنس «روایت انسانی» است؛ مادۀ خامش حافظه، تجربه زیسته، احساس، سکوت، مکث و حتی خطاست. اگر آن را مثل تاریخ رسمی یا مقاله دانشگاهی در قالبهای صلب فرو ببریم، جانش را میگیریم؛ و اگر بگوییم چون انسانی است، قاعدهای ندارد، به خاطرهنویسی بیضابطه میرسیم.
