جمع‌آوری تاریخ‌های شفاهی غذاهای سنتی
ترجمه: نرگس صالح‌نژاد
13 تیر 1397
هیئت تاریخ شفاهی کنتاکی[1] با اجرای طرح تاریخ شفاهی روش‌های غذایی کنتاکی[2] «جشنواره سالانه غذای کنتاکی»[3] را گرامی می‌دارد.
این هیئت می‌خواهد تاریخ‌های شفاهی گذشته و حال درباره سنت‌های غذایی در کنتاکی را جمع کند و همه مردم این ایالت را- به‌عنوان مصاحبه‌کننده یا مصاحبه‌شونده- درگیر این طرح کند. مصاحبه‌هایی که کامل می‌شوند بخشی از مجموعه آرشیوهای انجمن تاریخ کنتاکی[4] خواهند شد.
سارا اسمیت[5]، سرپرست این طرح تاریخ شفاهی، می‌گوید: «من امیدوارم این موضوع بسیار فراتر از یک تاریخ شفاهی تفسیر شود».
طبق گفته سارا اسمیت، هدف این است که در انجمن تاریخ کنتاکی مجموعه‌ای را ایجاد کنیم که طیف وسیعی از موضوعات مانند روش‌های محلی ذخیره و نگهداری غذاها، مقابله با بیابان‌های مدرن غذایی[6]، ساختن دستور‌های غذای اصیل کنتاکی و شناخت تأثیرات فرهنگ‌های مختلف بر غذاهای کنتاکی را شامل شود.
هر یک از ساکنان کنتاکی، که 18 سال یا بیشتر سن دارند و علاقه‌مند به انجام مصاحبه هستند، می‌باید پیشنهاد خود را تا 15 ژوئیه 2018 به انجمن تاریخ شفاهی کنتاکی ارائه دهند.
متقاضیان، اطلاعیه انتخاب شدن خود را در 15 اوت دریافت خواهند کرد؛ مصاحبه‌ها تا 30 نوامبر تکمیل خواهند شد. متقاضیان منتخب پس از تحویل موفقیت‌آمیز مصاحبه تاریخ شفاهی خود و انجام امور اداری لازم وجهی را به پاس همکاری خود دریافت می‌کنند. الزامات کامل و دستورالعمل‌های ارایه پیشنهاد در این وب‌سایت قرار دارد.
هیئت تاریخ شفاهی کنتاکی که انجمن تاریخ شهر کنتاکی آن را اداره می‌کند، در سراسر ایالت کنتاکی برای ثبت و حفظ سرگذشت‌های متنوع که بخشی از تاریخ غنی و رنگارنگ کنتاکی است، آماده است.
[1].The Kentucky Oral History Commission
[2].Kentucky Foodways Oral History Project
[3].The Year of Kentucky Food
[4].Kentucky Historical Society (KHS)
[5].Sarah Schmitt
[6].food deserts
کنایه از مناطقی که در آن خرید مواد غذایی مقرون به صرفه، با کیفیت و تازه، دشوار است.
تعداد بازدید: 4843
آخرین مطالب
پربازدیدها
شانه‌های زخمی خاکریز - 6
کلبه‌ای در اختیارمان گذاشتند. اینجا دیگر همه کاری می‌کردیم. حتی حدود 15 روز مشغول سوله‌زنی بودیم ضمن کار سوله‌زنی وقتی مسئول گروه ـ نصرتی ـ آمد و گفت که زود آب و گل درست کنید و روی پلیت‌ها بریزید که برق نزنند، تازه فهمیدیم که اطرافمان پر از دمکرات است. کار زیاد بود و هیچکس بیکار نمی‌ماند. همه در کنار هم با تلاش کار می‌کردند و این در گرمای 30 ـ 40 درجه بود با پشه‌های فراوانی که دائم نیش می‌زدند.
