ابتکار راه‌آهن هند

دعوت از 23 میلیون نفر برای انتشار خاطرات قطار

ترجمه: نرگس صالح‌نژاد

08 شهریور 1395


با توجه به عامه‌پسند بودن سفر با قطار همراه با خاطرات قدیمی خوب، راه‌آهن هند از مردم خواسته ‌است خاطرات و تجربیات خود را از قطار در شبکه‌های اجتماعی به اشتراک بگذارند.

یک مقام ارشد وزارت راه‌آهن هند گفت: ما می‌خواهیم افراد معمولی داستان‌های خود را با قطار، با هشتگ #MyTrainStory روی تمام کانال‌های شبکه‌های اجتماعی در قالب ویدیو، داستان و عکس به اشتراک بگذارند.

راه‌آهن هند روزانه به حدود ۲۳ میلیون مسافر خدمات ارائه می‌دهد، به این معنا که ۲۳ میلیون داستان شخصی در راه‌آهن هند، روزانه در جریان است. راه‌آهن و سفر بخش مهمی از زندگی مردم معمولی را در این کشور تشکیل می‌دهد و با خاطرات شخصی و حوادث مهم زندگی مردم ارتباط دارد.

طبق گفته این مقام اداری، فردی ممکن است خانه را اولین بار برای تحصیل ترک کند، در حالی که برخی ممکن است برای ملاقات یا موضوعاتی مانند آن از قطار استفاده کنند. برخی دیگر ممکن است مسافر روزانه‌ای باشند که سال‌هاست از راه‌آهن برای رفت‌وآمد خود استفاده می‌کنند.

او گفت: همچنین افراد می‌توانند داستان‌های قطار خود را به ایمیل tomytrainstory@gmail.com ارسال کنند. داستان‌های انتخابی روی شبکه‌های اجتماعی به اشتراک گذاشته و همچنین در مجله راه‌آهن هند منتشر خواهد شد.

این ماجرا یک سال به طول خواهد انجامید که داستان‌ها ماهانه انتخاب و سه‌ماهه گواهی خواهند شد. نویسندگان سه عنوان از بهترین‌ آثار، این شانس را خواهند داشت که با وزیر راه‌آهن هند، سورش پرابو[1] ملاقات کنند.

 

 

 

[1] Suresh Prabhu



 
تعداد بازدید: 5248


نظر شما

 
نام:
ایمیل:
نظر:
 
پاسخ کارشناسان به سؤالات تاریخ شفاهی

100 سؤال/11

تاریخ شفاهی «استانداردپذیر» است، اما «قالب‌پذیرِ خشک» نیست. این دو تفاوتی ظریف دارند و بسیاری از دعواهای روش‌شناختی تاریخ شفاهی دقیقاً از همین‌جا آغاز می‌شود. تاریخ شفاهی از جنس «روایت انسانی» است؛ مادۀ خامش حافظه، تجربه زیسته، احساس، سکوت، مکث و حتی خطاست. اگر آن را مثل تاریخ رسمی یا مقاله دانشگاهی در قالب‌های صلب فرو ببریم، جانش را می‌گیریم؛ و اگر بگوییم چون انسانی است، قاعده‌ای ندارد، به خاطره‌نویسی بی‌ضابطه می‌رسیم.