فناوری تصویری به حفظ تاریخ شفاهی کمک می‌کند

ترجمه: عباس حاجی‏‌هاشمی

تاریخ شفاهی می‌تواند ارزشمندترین وسیله برای حفظ تاریخ محلی یک منطقه باشد. تاریخ شفاهی مجموعه اطلاعات تاریخی از طریق مصاحبه با منابع دانا با استفاده از نوارهای صوتی و نوار ویدیویی است.

تام نیور استاد تاریخ کالج کارتاژ(1) گفت: «تاریخ شفاهی همه چیز را زنده می‌کند، خیلی بیشتر از خواندن یک کتاب درسی درباره موضوع تاثیر دارد و به شما کمک می‌کند که یک اتفاق تاریخی مشخص را با خانواده و یا جامعه خود ارتباط دهید».

«تاریخ آن چیزی است که ما از گذشته انتخاب می‌کنیم و اهمیت دارد. چیزی که اهمیت دارد فقط خود جنگ جهانی دوم نیست، بلکه زندگی روزانه مردم در طی جنگ جهانی دوم است. و شما باید به زندگی انسان‌های عادی نگاه کنید، نه فقط انسان‌های مهم».

شما آن انسان‌های عادی را درست در مرکز خانواده، دوستان و یا آشنایان خود دارید.

او در ادامه گفت: «این راه خوبی است نه فقط برای دانش آموزان، بلکه برای همه افراد خانواده که بتوانند قبل از اینکه این افراد از دنیا بروند چیزهایی یاد بگیرند».

این داستانی است که سینتیا نلسون مسئول آرشیو مرکز تاریخ کنوشا(2) زیاد آن را می‌شنود. نلسون می‌گوید: «به خاطر اینکه در حال حاضر مردم خیلی از شجره‌‌شناسی خوششان می‌آید، من همیشه این جمله را می‌شنوم که چرا فلان سؤال را نپرسیدم؟ اما وقتی جوان‌تر هستی و زندگی‌ات پرمشغله‎‌تر است فکر می‌کنی که تا ابد زندگی می‌کنی و این خاطره و یا شخص را همیشه به یاد خواهی داشت».
به گفته نیور، تصویر بهترین انتخاب برای مصاحبه‌های تاریخ شفاهی است چون احساسات فرد مصاحبه شونده را به صورت صوتی و بصری ثبت می‌کنید.

با این حال بعضی اوقات فردی ممکن است نخواهد مصاحبه‌‌اش ثبت و ضبط شود چون ممکن است نگران باشد که مصاحبه برای همیشه در فضای مجازی ارسال شود و یا اینکه فکر کند چیزی که می‌خواهد بگوید خیلی اهمیت ندارد.
نیور در این باره چنین توضیح داد: «شما باید برای فرد مورد نظرتان توضیح بدهید که تاریخ بخشی از زندگی روزانه یک انسان عادی است و ما باید بدانیم که زندگی چطور بوده، حتی اگر کاری انقلابی و یا بسیار مهم انجام نداده باشید نیز این کار اهمیت دارد».

سؤال‌های آشکارکننده بپرسید
آماده شدن برای یک مصاحبه ضروری است. هرچه که می‌توانید درباره زمانی که قرار است درباره‌اش بشنوید یاد بگیرید.

اگر آن شخص در دوران رکود بزرگ زندگی کرده شما باید درباره دولت پیشرفت کار و هیات حفاظت مردمی بدانید. اگر موضوع شما در دوران جنگ جهانی دوم زندگی می‌کرده درباره جیره بندی آن زمان اطلاعاتی کسب کنید.

به گفته نلسون: «همه چیز با سؤال‌‌هایی که شما می‌پرسید هدایت می‌شود، اگر شما سؤال‌های درست نپرسید ممکن است اطلاعات درست هم به دست نیاورید و یا اینکه نسخه متفاوتی از داستان را به دست بیاورید. شما می‌توانید تاریخ شفاهی را هدایت کنید، چه تاریخ شفاهی تجارتی باشد و چه تاریخ خصوصی باشد، شما می‌توانید آن را با سؤال‌‌هایی که می‌پرسید هدایت کنید».

«مردم باید بفهمند که چه سؤال‌‌هایی می‌خواهند بپرسند، حتی از خانواده خودشان».

به فرد مورد نظرتان احساس راحتی بدهید
اگر با طرح یک سؤال کلی درباره اینکه دبیرستان رفتن در دهه 1950 چطور بود به اندازه کافی اطلاعات به دست نمی‌آید، با پرسیدن سؤال‌های زیر بیشتر ادامه دهید و کنکاش کنید: کلاس مورد علاقه و یا منفورتان کدام بود؟ صبح‌ها چطور به مدرسه می‌رسیدید؟ آیا شغلی بعد از مدرسه داشتید؟ دوستانتان چه کسانی بودند؟

اگر فراموشی در خاطرات وارد کار شد و سؤال‌های بعدی هم پاسخ‌های بیشتری درباره موضوع به دست نداد، از موضوع بگذرید.

با انجام مصاحبه‌ها همچنین می‌توان افسانه‌ها و شایعات خانوادگی را نیز دفع کرد.

نلسون می‌گوید: «مسئله مهم همین است، که اهمیت عشق و ماجراهایتان را انتقال دهید، ماجراهای واقعی را و نه داستان‌های خیالی. مردم باید مطمئن شوند که در حقیقت دارند سرگذشت‌های واقعی را منتقل می‌کنند و نه داستان‌‌هایی که ممکن است حقیقت نداشته باشند».
 

1. Carthage College history professor Tom Noer
2. Cynthia Nelson archivist at the Kenosha History Center