خاطرات فرشاد نجفی‌پور


20 آذر 1403


امیر سرتیپ دوم پزشک؛ «فرشاد نجفی‌پور»، جانشین قرارگاه اقتصاد مقاومتی وزارت دفاع، مهمان دویست‌وسی‌وچهارمین برنامه شب خاطره (اردیبهشت 1392) بود. او درباره تیراندازی در تپه 114 خاطره گفت. او گفت: «زمانی که شهید علی صیاد شیرازی فرمانده نیروی زمینی بودند، دانشجوی پزشکی بودم. توفیق این را نداشتم که از نزدیک با شهید صیاد کار کرده باشم. متولد 1345 هستم. 1363 با بورسیه وارد پزشکی ارتش شدم. اما تا پایان جنگ با عنوان بسیجی و رزمنده در جبهه حضور داشتم. حتی وقتی افسر شده بودم و ستوان‌دومی هم گرفته بودم، باز هم به عنوان بسیجی دانشجو به جبهه می‌رفتم. اردیبهشت 1365 هم‌دانشگاهی‌ها اطلاع دادند عراق فعال شده است. اعزام‌ها نسبت به گذشته خلوت‌تر شده بود. با اینکه پایان ترمم بود تصمیم گرفتم دوباره به جبهه بروم. پرخاطره‌ترین اعزامم بود. تا پیش از آن به عنوان آرپی‌جی‌زن خدمت کرده بودم. شدم کمک تیرانداز 106. اولین عملیات که رفتیم، تیرانداز شهید شد. جیپ و من و راننده ماندیم. شدم تیرانداز. ما پادگان دوکوهه بودیم و گردان ادوات، آنجا چادر زده بود. قرار شد به تپه 114 برویم....»

در ادامه، این روایت را ببینیم.

تاکنون 363 برنامه شب خاطره دفاع مقدس از سوی مرکز مطالعات و تحقیقات فرهنگ و ادب پایداری و دفتر ادبیات و هنر مقاومت حوزه هنری برگزار شده است. برنامه آینده 6 دی 1403 برگزار می‌شود.

آرشیو



 
تعداد بازدید: 1337


نظر شما

 
نام:
ایمیل:
نظر:
 
پاسخ کارشناسان به سؤالات تاریخ شفاهی

100 سؤال/11

تاریخ شفاهی «استانداردپذیر» است، اما «قالب‌پذیرِ خشک» نیست. این دو تفاوتی ظریف دارند و بسیاری از دعواهای روش‌شناختی تاریخ شفاهی دقیقاً از همین‌جا آغاز می‌شود. تاریخ شفاهی از جنس «روایت انسانی» است؛ مادۀ خامش حافظه، تجربه زیسته، احساس، سکوت، مکث و حتی خطاست. اگر آن را مثل تاریخ رسمی یا مقاله دانشگاهی در قالب‌های صلب فرو ببریم، جانش را می‌گیریم؛ و اگر بگوییم چون انسانی است، قاعده‌ای ندارد، به خاطره‌نویسی بی‌ضابطه می‌رسیم.