مراسم دفاع نخستین پایان‌نامه‌ دکتری در حیطه‌ تاریخ شفاهی



مراسم دفاع نخستین پایان‌نامه‌ مقطع دکتری تاریخ در حیطه‌ تاریخ شفاهی، با عنوان: «نقد و بررسی جایگاه تاریخ شفاهی در تاریخ معاصر ایران؛ 1385-1358 خورشیدی» و به قلم مهدی ابوالحسنی ترقی ساعت 10 صبح روز دوشنبه 27 تیرماه 1390 در تالار صائب 1 دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه اصفهان برگزار می‌شود.

این رساله حاصل سه سال تلاش و پژوهش به راهنمایی دکتر مرتضی نورائی و دکتر لقمان دهقان نیری و مشاوره دکتر مرتضی دهقان نژاد است. دکتر حسینعلی نوذری و  دکتر حمید عبداللهیان، داوری پایان نامه مذکور را بر عهده دارند.

مباحث نظری تاریخ شفاهی، تمایزات و تشابهات سنت شفاهی و خاطره نگاری با تاریخ شفاهی یکی از مهمترین محورهای این پژوهش را تشکیل می دهند. فصل سوم این رساله به بررسی عملکرد کارکرد مراکز تاریخ شفاهی در داخل کشور می‌پردازد و فعالیت‌های سازمان‌هایی چون: بنیاد تاریخ انقلاب اسلامی ایران، دفتر ادبیات انقلاب اسلامی، موسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران،  مرکز اسناد انقلاب اسلامی، سازمان اسناد و کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره)، سازمان کتابخانه‌ها، موزه‌ها و مرکز اسناد آستان قدس رضوی و نهادهایی که به تاریخ شفاهی جنگ ایران و عراق می‌پردازند، را مورد نقد و بررسی قرار داده است.

در فصل چهارم، کارکرد و تولیدات مراکز تاریخ شفاهی ایران در خارج از کشور، از جمله طرح تاریخ شفاهی ایران دانشگاه هاروارد، طرح تاریخ شفاهی ایران دانشگاه کلمبیا(بنیاد مطالعات ایران) و طرح تاریخ شفاهی چپ ایران، مورد نقد،  بررسی و تحلیل قرار گرفته‌اند.

فصل پنجم، به ویژگی‌ها و آسیب شناسی تاریخ شفاهی ایران پرداخته، راهکارهای علمی و عملی در راستای کارآمدتر ساختن این روش علمی در ایران ارائه می نماید.



 
تعداد بازدید: 3812


نظر شما

 
نام:
ایمیل:
نظر:
 

اسرار جنگ تحمیلی به روایت اسرای عراقی- 96

آفتاب داشت غروب می‌کرد که پیرمرد و پسربچه در مقابل چشمان حیرت‌زده ما اسلحه‌ها را زمین گذاشتند، تیمم کردند و رو به قبله ایستاده نماز خواندند، انگار که در خانه‌اند. با طمأنینه و به آرامی نماز خواندند، در مقابل 550 نفر از نظامیان دشمن. نمی‌دانم خداوند چه قدرتی به نیروهای شما داده است که ذره‌ای ترس در دلشان نیست. بعد از تمام شدن نماز، پیرمرد سفارشات دیگری به ما کرد و گفت:‌ «به هیچ عنوان به کسی ساعت، پول، یا انگشتر ندهید. هر کس از شما خواست، بدانید که از رزمندگان اسلام نیست و بگویید که آن پیرمرد بسیجی به ما سفارش کرده است که به هیچ کس چیزی ندهیم. زیرا اینها لوازم شخصی است.»