دفتر تاریخ شفاهی منطقه ای کمک هزینه پژوهش دربارۀ جنگ جهانی دوم دریافت کرد



دفتر تاریخ شفاهی منطقه‌ای (ROHO: The Regional Oral History Office) مستقر در کتابخانه بنکرافت (Bancroft )در دانشگاه کلمبیا برکلی دو کمک هزینه  بوستان ملی خدمت آمریکا (National Park Service) را دریافت کرده است. این کمک هزینه به این دفتر امکان می‌دهد در باره جوانب مهجور ماندۀ جنگ جهانی دوم در جبهه خودی بپردازد.
این کمک هزینه ها به گسترش مستندسازی تجربیات آمریکایی‌های ژاپنی تبار در جنگ جهانی دوم اختصاصاً یافته است و کارکنان دفتر تاریخ شفاهی منطقه‌ای  درصدد هستند بلادرنگ برای اعلام فراخوان برای موضوعات مصاحبه اقدام ‌نمایند.
ساموئل رادمن (Samuel Redman)، مصاحبه‌کننده ارشد در «روزی رایوتر (the Rosie the Riveter) طرح تاریخ شفاهی جبهه خودی آمریکا در جنگ جهانی دوم»، می‌نویسد: «ما نیازمند ارتباط با جامعه هستیم تا افرادی را که مایل به مصاحبه هستند (یا در اصطلاح تاریخ شفاهی «راویان»را) بیابیم.  بهترین حالت آن است که افراد، نام، نشانی و شماره تلفن خود را به نشانی اینترنتی rtr@lists.berkeley.edu  ارسال کنند. ما با تمام داوطلبین تماس می‌گیریم تا درباره پیشینه زندگی شان ، قبل ازآن که مصاحبه صورت گیرد، صحبت کنیم.»
کن سالازار(Ken Salazar)، وزیر کشور، در مراسم اعطای کمک هزینه گفت: «بازداشت آمریکایی‌های ژاپنی تبار در زمان جنگ جهانی دوم بخش ناخوشایند داستان حرکت ملت ماست، اما بخشی است که باید گفته شود.»
دو سوم بیش از 110 هزار آمریکایی ژاپنی محبوس پس از حمله ژاپنی‌ها به پرل هاربر(Pearl Harbor) در سال 1941 شهروندان آمریکایی بودند.

به قلم: کریس تردوی (Chris Treadway)
به نقل از وبسایت نشریه کنترا کوستا تایمز(Contra Costa Times) 1 ژوئیه 2011

ترجمه: اصغر ابوترابی



 
تعداد بازدید: 3561


نظر شما

 
نام:
ایمیل:
نظر:
 

اسرار جنگ تحمیلی به روایت اسرای عراقی- 96

آفتاب داشت غروب می‌کرد که پیرمرد و پسربچه در مقابل چشمان حیرت‌زده ما اسلحه‌ها را زمین گذاشتند، تیمم کردند و رو به قبله ایستاده نماز خواندند، انگار که در خانه‌اند. با طمأنینه و به آرامی نماز خواندند، در مقابل 550 نفر از نظامیان دشمن. نمی‌دانم خداوند چه قدرتی به نیروهای شما داده است که ذره‌ای ترس در دلشان نیست. بعد از تمام شدن نماز، پیرمرد سفارشات دیگری به ما کرد و گفت:‌ «به هیچ عنوان به کسی ساعت، پول، یا انگشتر ندهید. هر کس از شما خواست، بدانید که از رزمندگان اسلام نیست و بگویید که آن پیرمرد بسیجی به ما سفارش کرده است که به هیچ کس چیزی ندهیم. زیرا اینها لوازم شخصی است.»