یکنواختی در خاطره‌نویسی از جذابیت دفاع مقدس می‌کاهد
جلیل امجدی گفت: مشکل عمده در ارائه و نشر تاریخ شفاهی و خاطرات دفاع مقدس، یکنواختی در نقل و تنظیم آثار است که این امر از جذابیت واقعی دفاع مقدس می‌کاهد.
به گزارش خبرگزاری مهر، این نویسنده و پژوهشگر با اشاره به نقش جشنواره "خاطره‌نویسی دفاع مقدس" در کمک به ادبیات و تاریخ عنوان کرد: چون در مسائل تاریخ شفاهی و خاطرات شک و تردیدهای بسیاری پیش می‌آید، خوب است که چنین جشنواره‌ای به عنوان متولی این حوزه، زمینه‌ای را برای بررسی سهم مشترک ادبیات و حقایق تاریخی فراهم کند.
وی تاریخ شفاهی و خاطره را دو ژانر نزدیک به هم برشمرد و یادآور شد: خاطره واگویه فراز و نشیبهای زندگی فرد است؛ یعنی وقایعی را شامل می‌شود که در یک برهه زمانی بر فرد گذشته است، اما تفاوت آن با تاریخ شفاهی این است که در تاریخ شفاهی ما همواره سؤالی را طرح می‌کنیم و به دنبال پاسخ آن هستیم.
امجدی وجه استنادپذیری تاریخ شفاهی را بالا دانست و اشاره کرد: در این قالب، مصاحبه‌کننده صاحب خاطره را به چالش می‌کشد و از زوایای مختلف به زندگی و تجربیات شخصی‌اش وارد می‌شود؛ این شکل کار با خاطرات "دیگر نوشت" شباهت فراوان دارد.
وی تاریخ شفاهی را ژانری نوپا دانست و تصریح کرد: سابقه تاریخ شفاهی در ایران به پیروزی انقلاب اسلامی باز می‌گردد که طی آن بسیاری از مسئولان رژیم پهلوی به خارج رفتند و خاطرات خود را بیان کردند، در حالی که خاطره‌نویسی در ایران سابقه‌ای طولانی دارد.
امجدی در پایان با اشاره به شکل رایج آثار خاطره‌نویسی تاکید کرد: بیشتر آثار خاطره‌نویسی ما فاقد اعلام و بخش منابع و استنادات است که به وجه علمی آثار لطمه می‌زند و انتظار می‌رود که این جشنواره آثار بدون استناد را به گردونه داوری هایش راه ندهد.
کنگره سراسری "خاطره‌نویسی دفاع مقدس" قرار است شهریورماه سال 1390 همزمان با هفته دفاع مقدس و پس از برپایی جشنواره‌های استانی برگزار شود.
تعداد بازدید: 4002
آخرین مطالب
پربازدیدها
اسرار جنگ تحمیلی به روایت اسرای عراقی- 94
حادثه دیگر که باعث شد تصمیم آخرم را برای پیوستن به نیروهای شما بگیرم حماسه‌ای بود که آن سرباز گم شده آفرید. روزی یکی از گروههای گشتی ما یک سرباز شما را که گم شده بود اسیر کرد به موضع آورد سرباز جوانی بود در حدود بیست تا بیست و دو ساله. محاسن زیبایی داشت، وقتی سرباز را به موضع آوردند چند نفر جمع شدند. سرباز آرام بود و حرف نمی‌زد اما نارضایتی از اسارت کاملاً از چهره‌اش پیدا بود. سعی می‌کرد خونسردی خود را از دست ندهد. در همان ساعت یک کامیون ایفا آماده بود که چهل پنجاه تن از پرسنل را به مرخصی ببرد. مقصدش بصره بود.
