بهاریه
فکر، آن باشد که بگشاید رهـی
حمید قزوینی
25 اسفند 1400
طبیعت در مسیر کمال و نوجویی، به بهار رسید و آدمی را غرق در امید و نشاط نمود. اهل معنا که چشم بر اغیار می‌بندند و بر معشوق می‌گشایند؛ نظر به حقیقت هستی دارند و جان را از فکرِ تن خالی می‌کنند تا شایستۀ رزق اجــلالی شوند و جهان را فرصتی برای نزدیکی به مطلق وجود می‌بینند.
به جهان خرم از آنم که جهان خرم از اوست
عاشقم بر همه عالم که همه عالم از اوست (سعدی)
همین جماعت هستند که نو شدن را نه در ظواهر که در تازگی افکار و اندیشه‌ها می‌بینند و رمز و راز حیات را در اینگونه تجدد جست‌وجو می‌کنند.
از یک اندیشه که آید در درون
صد جهان گردد به یک دَم سرنگون(مولوی)
بر این اساس گرفتار آمدن در تکرار و سکونِ افکار با حقیقتِ آفرینش و تکامل سازگاری ندارد. بی‌تردید فکر و نگاهی که انسان را به حرکت و تحول سوق ندهد و غبار کهنگی برآن نشیند، راه به مقصود نخواهد برد.
فکر، آن باشد، که بگشاید رهـی
راه، آن باشد که پیش آید شهی(مولوی)
اکنون تلاقی شعبان‌المعظم و رمضان‌المبارک با آغاز سال نو، بهار جسم و جان و ماده و معنا را با هم محقق ساخته است، پس باید از این فرصت نهایت بهره را جست.
ماه شعبان منه از دست قدح کاین خورشید
از نظر تا شب عید رمضان خواهد شد(حافظ)
چه نیک‌بخت و خوش اقبال‌اند آنها که جان را فکرت آموزند و تقدیر خود را در این روزهای سال با نیک اندیشی رقم زنند.
امید که همه ما از آن جمله باشیم.
تعداد بازدید: 3995
آخرین مطالب
پربازدیدها
شانه‌های زخمی خاکریز - 4
هر کس که می‌توانست خودش را به پنجره رساند و سرش را بیرون کرد تا هوای تازه استنشاق کند. شیشه دستم را پاره کرده بود. یکی از بچه‌ها گفت که بروم پانسمان کنم. گفتم: ـ آنها آنجا منتظر هستند، پام برسه کتک می‌خورم. یکی از بچه‌ها که اسلحه را از دستم گرفته بود، پرسید: ـ دستت چه شده؟ با تردید گفتم: ـ شیشه رفته، پاره شده.
