طرح ضبط تاریخ شفاهی زنان موفق

ترجمه: نرگس صالح‌نژاد

23 اردیبهشت 1397

دو تن از دانشجویان مردیت[1]، به‌منظور حفظ و نگهداری سابقه مبارزه انجمن زنان کارولینای شمالی برای تصویب متمم حقوق برابر[2] یک طرح تاریخ شفاهی را به اتمام رساندند.

دو دانشجوی رشته تاریخ، مورگان جانسون[3] 20 ساله و میراندا پیکارت[4] 18 ساله کار خود را در روز 12 آوریل 2018 به مناسبت روز جشن موفقیت‌ دانشجویی دانشگاه مردیت[5] معرفی و درباره آن توضیح دادند.

انجمن زنان کارولینای جنوبی سازمانی است که زنان موفق را دور هم جمع می‌کند. جانسون و پیکارت تابستان 2017 و سال تحصیلی جاری را به مصاحبه با 26 تن از اعضای این سازمان، از جمله وزیر ایالت الین مارشال[6] و لنا بروکر[7]، اولین زن سرخ‌پوستی که به کالج مردیت راه یافت، اختصاص دادند.

پیکارت می‌گوید: «کارولینای شمالی یکی از ایالت‌های مهم و حیاتی بود که می‌توانست سرنوشت مبارزه برای متمم حقوق برابر را تغییر دهد. تلاش‌های انجمن زنان می‌باید مستند می‌شد، زیرا مبارزه در این ایالت بسیار شدید بود. میراثِ کاری که زنان در آن زمان، در هنگامی‌که متمم حقوق برابر تصویب نشده بود، انجام دادند در زندگی امروز مشهود است».

دانشجویان محقق زیر نظر استاد تاریخ، دن فونتن[8]، کار ‌کردند. او می‌گوید این نوع طرح‌ها ارزشمند هستند، زیرا به حفظ صدای مردم واقعی کمک می‌کنند. فونتن می‌افزاید: «تاریخ شفاهی ابزاری است که هم روایت‌های افراد ثروتمند و معروف را می‌گیرد و هم زندگی روزمره مردم عادی را مستند می‌کند. این کار سابقه‌ای از دنیای ما با کلمات کسانی که آن را تجربه کرده‌اند فراهم می‌کند. این کار احساسات و الگوهای زبانی را حفظ می‌کند و به‌واسطه حفظ صداها، نام‌ها و چهره‌ها در تاریخ، به ثبت رویدادها صورت انسانی می‌دهد».

جانسون می‌گوید، این طرح برای او تاریخ معاصر زنان را به همراه آورده است.

او همچنین می‌افزاید: «پرثمرترین بخش این طرح امکان برقراری ارتباط با بسیاری از زنان شاخص و یادگیری از آنان بود. پیش از انجام این طرح نیز، کارهایی که زنان برای بهبود حقوق زنان انجام داده بودند، حتی در 30 سال پیش، امری مسلم شمرده می‌شد؛ اما شنیدن در مورد تمام کارهایی که آن‌ها برای افزایش حقوق زنان انجام دادند، تجربه بسیار خاصی بود».

مصاحبه‌های انجام ‌شده برای این طرح در آرشیو کالج مردیت نگهداری می‌شوند. طرح‌های تاریخ شفاهی دیگری نیز با تمرکز بر بخش‌های دیگری از تاریخ زنان برنامه‌ریزی شده است. فونتن می‌گوید: «با مستند کردن سهم قابل‌ توجهی که زنان در شکل دادن به دولت و جامعه ما دارند، این طرح مأموریت ما به‌ عنوان یک کالج زنانه را توسعه می‌دهد».