دانش‌آموزانی که تاریخ شفاهی سالمندان را تدوین می‌کنند

آریل گیلریت[1]
ترجمه: نرگس صالح‌نژاد

06 اسفند 1396

عکس‌های باربارا ویمر در دبیرستان امرالد هنگام ارائه طرح «سال آخری‌ها با میان‌سال‌ها مصاحبه می‌کنند.» (عکس‌ها از آریل گیلریت)

هر کدام از دانش‌آموزان سال آخر دبیرستان امرالد[2] با هدف تهیه یک کتاب تاریخ شفاهی، روایت‌های اعضای خانواده یا دوستان خود را جمع‌آوری کردند، این کتاب حاوی مقالاتی در مورد حدود 47 نفر است.

ایلین نیس[3] به دانش‌آموزان انگلیسی تدریس می‌کند و می‌گوید ایده این طرح از مطالعه آثار شکسپیر به دست آمد: «ما یک روایت تاریخی نوشتیم که بنا داشتیم به صورت نوعی کتاب درآوریم تا بتوان نسخه‌هایی از آن را برای هدیه دادن به اعضای خانواده‌ها خرید و یک نسخه نیز به ‌منظور نگهداری در کتابخانه قرار دهیم.»

مراسم مربوط به این طرح با نام «سال آخری‌ها با میان‌سال‌ها مصاحبه می‌کنند»، با حضور اعضای خانواده‌ها برای گوش دادن به روایت‌ها برگزار شد. کامرون چیلدز[4] 19 ساله با مادربزرگش، ادیث چیلدز[5] شهردار شهرستان گرینوود[6] مصاحبه کرده است. او 69 سال دارد. کامرون می‌گوید که این طرح به او کمک کرد تا با گوش دادن به سخنانش مادربزرگش در مورد زندگی‌ خودش، با او ارتباط بهتری پیدا کند. چیلدز می‌گوید: «من در مورد اینکه در ایام جوانی آنها روزگار و حال و هوا چگونه بوده چیزهای زیادی یاد گرفتم و آنها را با زمان حال مقایسه کردم. برای من لحظات خوبی بود، زیرا من با مادربزرگم در مورد مسائل بسیاری حرف ‌زده بودم، اما هرگز به عمق مسائل مربوط به زندگی ‌او وارد نشده بودم.» او همچنین می‌گوید که چیزهایی در مورد مادربزرگش دانست که قبلاً نمی‌دانست، مانند خدمات او در هیئت مدیره 50 مدرسه در منطقه گرینوود کانتی[7] و اینکه: «من تا همین اواخر نمی‌دانستم او به سیاست علاقه‌مند است. می‌دانستم او همیشه مردم را مقدم بر خودش قرار می‌دهد، اما چرایی آن را درک نمی‌کردم و این هم‌صحبتی و مصاحبه به من در درک این چرایی کمک کرد.»

کانر ویت[8] 18 ساله، با پدربزرگش، دواگ یونگ[9] مصاحبه کرد که 84 سال دارد و تجربیات زندگی او به کانر کمک کرد تا دریابد پدربزرگش چگونه علاقه و عشق خود را بروز می‌دهد. ویت می‌گوید: «احتمالاً بزرگ‌ترین مسئله برای او اعتقادش به خدا و شناختن کسی است که او را به صورت آنچه هست درآورده است. و همچنین اینکه چطور او بزرگ شده است؛ او به معنی واقعی چیزی از بزرگ شدن و دوران کودکی نمی‌دانست. زیرا او نخستین ماشین خود را در سن 16 سالگی خریده و گواهینامه‌اش را در 13 سالگی گرفته است. این دیوانه‌کننده است که او ناگهان از هیچ به یک آدم بزرگ تبدیل شده است.» او همچنین می‌گوید که این طرح باعث نزدیکی دانش‌آموزان به خانواده‌های‌شان شده است و اینکه : «ما همیشه از رسانه‌های اجتماعی استفاده می‌کنیم، پیام‌های متنی و مواردی مانند آن ارسال می‌کنیم، اما چشم‌انداز خانم نیس برای کل این طرح این بود که همه بنشینند و با هم گفت‌گو کنند.»

ادیت و کامرون چیلدز در دبیرستان امرالد، هنگام گوش دادن به دانش‌آموزانی که تاریخ شفاهی خانواده‌های خود را ارائه می‌کنند.

ماری‌هانتر به ارائه طرح «سال آخری‌ها با میان‌سال‌ها مصاحبه می‌کنند» در دبیرستان امرالد گوش می‌کند.

بتی اسکات در جریان ارائه طرح «سال آخری‌ها با میان‌سال‌ها مصاحبه می‌کنند» به زندگی خود در دبیرستان امرالد گوش می‌کند.