تاریخ شفاهی محله تاریخی سیاه‌پوستان
سوزان برنز[1]
ترجمه: نرگس صالح‌نژاد
06 اسفند 1396
ویکی اولدهام
اولدهام و تیمی از متخصصان و داوطلبان کتابی تولید کرده‌اند که گزارشی است از 15 چهره تاریخ‌ساز که با انجام مصاحبه‌های تاریخ شفاهی انجام شده و در آنها به 150 سازه تاریخی نیوتاون پرداخته شده است.
یکی از اولین خاطرات ویکی اولدام از مادربزرگش، تماشای او در لباس سفید و کلاهی به رنگ بنفش با صورتی پر از لبخند در مراسم اوینینگ استار[2] است. این مراسم مربوط به یک سازمان اجتماعی و خیریه سیاه‌پوستان است که به پر کردن شکاف‌های خدمات تأمین اجتماعی کمک می‌کند. این خاطره‌ای است که اولدهام به‌طور کامل قدر آن را می‌داند و باعث شده که او اکنون دست به ابتکاری با نام «نیوتاون زنده است»[3] بزند که هدفش جمع‌آوری، سازماندهی و طبقه‌بندی تاریخ نیوتاون است؛ محله تاریخی سیاه‌پوستان ساراسوتا[4] که او در آن بزرگ شده است. او می‌گوید: «دیدن همه این قدرت، عزم و اراده در نیوتاون باعث افتخار و غرور من است.»
از زمان دریافت کمک مالی پنجاه هزار دلاری از شهر ساراسوتا در سال 2015، اولدهام و تیم داوطلب او کتابی با عنوان نیوتاون زنده: شجاعت، عزت و عزم[5] تهیه کرده‌اند که گزارشی 350 صفحه‌ای است مشتمل بر مصاحبه با 15 چهره تاریخ‌ساز که مصاحبه‌های تاریخ شفاهی هستند و فهرستی از 150 بنای تاریخی نیوتاون را در بر دارد. همچنین وب‌سایت، اپلیکیشن، بروشور، نمایشگاه مسافرتی، مجموعه‌های سخنرانی، تورهایی با واگن برقی و دوره آموزشی در این پروژه وجود دارد. او امیدوار است کارهای بیشتری انجام دهد؛ شاید موزه‌ای در یک ساختمان آجری بازسازی‌شده راه بیندازد یا مجموعه‌ای از رمان‌های تصویری منتشر کند.
اولدهام، به عنوان یک خبرنگار تلویزیونی و بازاریاب در کالج‌های تاریخی سیاهان، می‌گوید: «ما باید این داستان‌ها و روایت‌های ناگفته را تا پیش از آنکه از این دنیا برویم، بازگو کنیم؛ تا به این طریق سابقه اجداد من ثبت و ضبط شوند. اما ارزش این کار بزرگ‌تر از خود آن است. با وجود سخنان نفرت‌انگیز این روزها [علیه سیاهان]، اکنون زمان مناسبی برای جلب افراد مختلف است تا بدانند که افراد سیاه‌پوست، قهوه‌ای و سفید با هم متحد شده‌اند تا این جامعه بزرگ را ساخته‌اند.»
[1] Susan Burns
[2].Evening Star
[3].Newtown Alive
[4].Sarasota
[5].Newtown Alive: Courage, Dignity and Determination
تعداد بازدید: 4228
آخرین مطالب
- اسرار جنگ تحمیلی به روایت اسرای عراقی- 125
- خاطرات منیره ارمغان؛ همسر شهید مهدی زین‌الدین
- خاطرات حبیب‌الله بوربور
- آثار تاریخ شفاهی دفاع مقدس را نقد کنیم تا اشتباهات گذشته، تکرار نشود
- سیصد و پنجاه و نهمین شب خاطره - 3
- اسرار جنگ تحمیلی به روایت اسرای عراقی- 124
- آینده تاریخ شفاهی چگونه است؟
- خاطرات حسین نجات
پربازدیدها
- سیصد و پنجاه و نهمین شب خاطره - 2
- تاریخ شفاهی به دنیای ادبیات، تعلق ندارد
- آینده تاریخ شفاهی چگونه است؟
- اسرار جنگ تحمیلی به روایت اسرای عراقی- 123
- خاطرات حسین نجات
- اسرار جنگ تحمیلی به روایت اسرای عراقی- 124
- آثار تاریخ شفاهی دفاع مقدس را نقد کنیم تا اشتباهات گذشته، تکرار نشود
- سیصد و پنجاه و نهمین شب خاطره - 3
اسرار جنگ تحمیلی به روایت اسرای عراقی- 125
دو تا از این سربازها تقریباً بیست ساله بودند و یکی حدود سی سال داشت. و هر سه آرپی‌جی و یک تفنگ داشتند. آنها را به مقر تیپ سی‌وسه آوردند. سرتیپ ایاد دستور داد آنها را همان‌جا اعدام کنند. اعدام این سه نفر سرباز به عهده ستوانیار زیاره اهل بصره بود که من خانه او را هم بلد هستم. خانه‌اش در کوچه‌ای است به نام خمسه میل که خیلی معروف است. در ضمن این ستوانیار جاسوس حزب بعث بود. او افراد ناراضی را به فرمانده معرفی می‌کرد. سه نفر سرباز شما را از مقر بیرون آوردند و ستوانیار زیاره آنها را به رگبار بست و هر سه را به شهادت رساند. آنها را همان‌جا در گودالی دفن کردند.
