ظرفیت تاریخ شفاهی در ارتباط بین اعضای خانواده
آملیا برت[1]
ترجمه: فرهاد حریری اکبری
20 آذر 1396
روث مورگان[2] (در سمت چپ تصویر) روایتی درباره لحاف خانوادگی‌اش را در یک غرفه دیجیتال‌سازی[3] برای روز میراث جامعه[4] توضیح می‌دهد. (عکس از آملیا برت/ کالج‌هایتز هرالد)
«روز میراث جامعه» در موزه کنتاکی برگزار شد تا با ضبط دیجیتالی و عکس‌برداری، خاطرات خانوادگی فرصت افزوده شدن به آرشیو فرهنگ عامه دانشگاه غرب کنتاکی[5] را بیابند.
دانشجویان گروه زبان‌های مدرن دانشگاه غرب کنتاکی و برنامه فرهنگ عامه کنتاکی، برای تهیه فایل‌های دیجیتال و اسکن عکس‌های بازدیدکنندگان برای نگهداری یا در دسترس عموم قراردادن آنها برای حفظ [میراث] جامعه اعلام آمادگی کردند. این رویداد با همکاری موزه کنتاکی، برنامه فرهنگ عامه کنتاکی و مجموعه‌های ویژه کتابخانه دانشگاه غرب کنتاکی[6] برگزار شد. ویرجینیا سیگل[7] متخصص فرهنگ عامه که برای برنامه فرهنگ عامه کنتاکی کار می‌کند گفت: «ما امیدواریم وقتی مردم اینجا را ترک می‌کنند، بهتر بدانند که چگونه اشیای خود را حفظ کنند.»
با افزوده شدن هر شیء، این آرشیو بخش بزرگ‌تری از جامعه را در بر می‌گیرد. یک لحاف خانوادگی متعلق به اوایل قرن بیستم به نام «چرخ حزقیال» برای عکس‌برداری آورده شد. صاحب آن، روث مورگان[8] گفت: «این لحاف تقریباً به مدت 60 سال قبل از کشف آن، بدون استفاده مانده بود. احساس کردم که این لحاف به اندازه کافی تاریخ دارد که معرفی و شناخته شود. نام «چرخ حزقیال»[9] مربوط به داستانی از حزقیال نبی در کتاب مقدس است که شاهد چرخ آتشینی بود که از آسمان بیرون می‌آید.»
مورگان گفت که مادرِ مادربزرگش تکه‌های لحاف را به هم وصله کرد، ولی دوختن این لحاف توسط مادربزرگ و مادرِ مادربزرگش انجام شده است. او گفت: «بدون حفاظت و نگهداری، چیزهایی مانند لحاف او احتمالاً فراموش خواهند شد.» همچنین گفت که «هرچه بزرگ‌تر می‌شوید، زمان سریع‌تر می‌گذرد.»
در این برنامه یک سخنرانی نیز در مورد تاریخ شفاهی و حفظ و نگهداری خاطرات از طریق ضبط گفت‌وگوی بین دو نفر، به عنوان راهی برای جلوگیری از تأثیر زمان بر اطلاعات خانواده ارایه شد. سارا اشمیت[10] سخن‌گوی کمیسیون تاریخ شفاهی کنتاکی، گفت: «هدف این است خاطراتی را که اهمیت تاریخی دارند ضبط کنیم. بهترین راه برای انجام این کار، تحقیق و برنامه‌ریزی سؤالات یا موضوعات، پیش از مصاحبه است.»
اشمیت گفت: «ما حقایق را جمع‌آوری نمی‌کنیم، ما خاطرات را گردآوری می‌کنیم.» او افزود که درک مردم از تاریخ در طول زمان می‌تواند تغییر کند. اشمیت گفت تاریخ شفاهی این ظرفیت را دارد که ارتباط بزرگ‌تری را بین اعضای خانواده ایجاد کند. وی افزود تاریخ شفاهی همچنین به پژوهشگران این فرصت را می‌دهد که به نظرات مردمی دسترسی پیدا کنند که گذشته را تجربه کرده‌اند. اشمیت گفت: «یک عکس ارزش هزار کلمه را دارد، اما یک تاریخ شفاهی ارزش ده هزار کلمه را دارد.» او گفت که هر کسی که علاقه‌مند به مطالعه تاریخ شفاهی کنتاکی است می‌تواند به آرشیوی در این نشانی دسترسی داشته باشد.
منبع:
[1] Amelia Brett (amelia.brett717@topper.wku.edu.)
[2] Ruth Morgan
[3] digitization booth
[4] Community Heritage Day
[5] WKU’s Folk life Archive
[6] WKU Library Special Collections
[7] Virginia Siegel
[8] Ruth Morgan
[9] Ezekiel's Wheel
[10] Sarah Schmitt
تعداد بازدید: 4772
آخرین مطالب
پربازدیدها
- سیصد و پنجاه و نهمین شب خاطره - 2
- تاریخ شفاهی به دنیای ادبیات، تعلق ندارد
- آینده تاریخ شفاهی چگونه است؟
- اسرار جنگ تحمیلی به روایت اسرای عراقی- 123
- خاطرات حسین نجات
- اسرار جنگ تحمیلی به روایت اسرای عراقی- 124
- آثار تاریخ شفاهی دفاع مقدس را نقد کنیم تا اشتباهات گذشته، تکرار نشود
- سیصد و پنجاه و نهمین شب خاطره - 3
اسرار جنگ تحمیلی به روایت اسرای عراقی- 124
شبِ عملیات فتح‌المبین فرا رسید. حمله ساعت دوازده آغاز شد. مزدوران اردنی، مصری، سودانی و... را جایگزین واحد ما کردند و ما بلافاصله به خط مقدم آمدیم. این مزدورها کینه عجیبی از نیروهای شما داشتند. امکان نداشت اسیری را زنده بگذارند. تا ساعت سه بعد از نیمه‌شب حمله‌ای روی موضع ما نبود ولی از موضع دیگر صدای توپ و خمپاره به شدت شنیده می‌شد. ساعت سه صدای تیراندازی و الله‌اکبر بلند شد.
