شش پرسشی که پیش از ضبط مصاحبه باید از خود بپرسید

نویسنده: ارین جسی[1]
ترجمه: نرگس صالح‌نژاد

12 آذر 1396

مقاله ایرن جسی با عنوان «مدیریت خطر در کارهای میدانی تاریخ شفاهی»[2] در تازه‌ترین شماره مجله تاریخ شفاهی، توصیه‌هایی در زمینه کاهش خطرپذیری و ارتقا امنیت در بر دارد. کل مقاله ارزش خواندن دارد، اما ما از جسی خواستیم برای وبلاگ ما فهرستی از مهم‌ترین سؤالات تاریخ شفاهی برای مورّخین تهیه کند تا در مورد ارزیابی و کاهش خطرات مورد توجه قرار گیرند. از پاسخ زیر لذت ببرید و مقاله کامل ارین را نیز بررسی کنید، زیرا جسی در آنجا به شکل عمیق‌تری به موضوع پرداخته است و چشم‌اندازی از ارتباط بین خطرات و کارهای میدانی در تاریخ شفاهی ارائه می‌دهد. برای خواندن قسمت دوم گفت‌وگوی ما با جسی وبلاگ را ببینید، زیرا قرار است در مورد بهترین شیوه‌ها، نشانه‌های آسیب، اختلال در دسترسی آزاد و موارد دیگر بحث کنیم.

■

مهم‌ترین چیزی که مورّخان تاریخ شفاهی می‌توانند انجام دهند، ایجاد شبکه‌ای از جامعه محققان و متخصصان است که تجربه کار در جوامع و مناطقی را دارند که شما قصد انجام تحقیق در آن حوزه را دارید و ممکن است شما را با بیشتر خطرات بالقوه‌ای که با آن مواجه می‌شوید آشنا کنند. توجه به جنسیت، پیشینه طبقاتی، میراث قومی و... به‌خصوص برای افرادی هم‌سنخ خود که قرار است با آنها کار کنید و درک آنها، بسیار مهم است. به‌طور مشابه، با توجه به تجربیات خود، ارزیابی اطلاعاتی آزادانه در جریان مکالمات و ارتباطات با محققان و متخصصان باتجربه بسیار مهم است، اما همچنین باید به لحظات و زمان‌های سکوت آنها نیز توجه کنید. همه محققان/ متخصصان به‌راحتی نمی‌توانند در مورد مسائلی که در تحقیقی خود با آن مواجه شده‌اند با شما سخن بگویند، مخصوصاً اگر از خطاها و اشتباهات آنها نشأت گرفته باشد. بنابراین، این لحظات سکوت می‌تواند به شما برای پیش‌بینی اشتباهاتی که ممکن است از شما سر بزند کمک کند.

برای کمک به مورّخان تاریخ شفاهی در پیش‌بینی خطرات، پیشنهاد می‌کنم سؤالات زیر را مطرح کنید:

1. افراد مناسب در داخل و خارج از دانشگاه برای صحبت در مورد طرح تحقیقاتی من چه کسانی هستند؟ در تهیه فهرست خود، مطمئن شوید نه‌تنها به افرادی توجه دارید که از نظر سابقه در انتشار عمومی در زمینه‌های تخصصی خود مشغول هستند، بلکه تجربیاتی نیز در زمینه تحقیق کیفی در داخل و خارج از دانشگاه دارند. علاوه بر این، مناسب‌ترین راه برای گرفتن مشورت از آنها را بدانید.
2. چطور افرادی که قصد کار با آنها را داریم، می‌توانند حقایق مختلف هویت مرا درک کنند؟ این امر می‌تواند در مصاحبه‌ها و نحوه پاسخ شما شکل بگیرد.
3. در چه مواقعی سکوت کنم؟ با دقت به پیشینه و مکالمه‌های اولیه گوش دهید و در نظر بگیرید هرگونه سکوتی ممکن است خطرساز باشد. برای انجام هر کاری از پیش تحقیقات میدانی انجام دهید.

مورّخان تاریخ شفاهی همچنین باید زمانی را برای توجه به راه‌های مختلف صرف کنند که ممکن است طرح‌های تحقیقاتی آنها را با شکست و خطر روبه‌رو کند و باید بتوانند منابع اطراف را برای حفظ سلامت جسمی و روانی خود به کار گیرند. من سؤالات زیر را به‌ عنوان نقطه شروع پیشنهاد می‌کنم:

1. چه راه‌هایی ممکن است بر سلامت جسمی و روانی من در طرح اثر بگذارد؟ من فکر می‌کنم، نه‌تنها عوامل استرس‌زای آشکارِ مرتبط با حجم کار و مهلت انجام آن، بلکه همچنین راه‌هایی که به‌ واسطه تجربیات شخصی و ارزش‌های عمیق پیش روی ما قرار می‌گیرند نیز ممکن است برای شما آسیب‌زا باشند، به‌ عنوان‌مثال انتقال آسیب‌پذیری، ترویج رفتارهای مجرمانه و همچنین خطرات فیزیکی و جسمانی.
2.  چه منابعی در جامعه من در دسترس است که با کمک آنها بتوانم سلامت روانی و جسمانی خود را حفظ کنم؟ مهم است که نه‌تنها خدمات بهداشتی در ارتباط با دانشگاه‌ها و سازمان‌هایی که با آنها کار می‌کنید، بلکه همچنین گزینه‌های خارج از محل کار مورد توجه قرار گیرند، مانند خطوط راهنمای 24 ساعته، گروه‌های اجتماعی و مانند آن.
3. چه فعالیت‌های روزانه‌ای وجود دارند که می‌توانم از آنها لذت ببرم و آرام‌بخش نیز باشد و برای لحظاتی ذهن مرا از کار و تحقیق دور کند؟ بر روی تنظیم روز، هفته و ماه خود برای انجام مرتب فعالیت‌هایی تمرکز کنید که توانایی شما را برای انعطاف‌پذیری در انجام طرح به حداکثر برساند.

به‌عنوان محقق، مهم است که ما راهبرد‌هایی برای زندگی روزانه خود در طول انجام طرح در نظر بگیریم- نه‌فقط زمانی که با تجربیات فقر بهداشت جسمانی و ذهنی روبه‌رو هستیم. شما در طول انجام کارهای میدانی خود با چه خطراتی برخورد کرده‌اید و راهبرد شما در مقابل آنچه بوده است؟ نظرات خود را برای ما به اشتراک بگذارید.