روایت نزدیک‌ به وقایع، دقیق‌تر و غنی‌تر است

ترجمه: نرگس صالح‌نژاد

20 شهریور 1396

تصویر کارت شناسایی سوا نیو، عکس از هانا کانگاس، ام‌آرپی‌نیوز[1]

سرگذشت یک زن مینه‌سوتایی[2] که در کودکی شاهد تعرضات دوران حکومت دیکتاتوری کمونیستی در کامبوج[3] بوده در تحقیق در مورد این جنایات مورد استفاده قرار می‌گیرد.

رادیو مینه‌سوتا گزارش داد سوا نیو[4] بیش از 30 سال پیش مرگ پدر و مادر و برادر خودش را در حکومت خمرهای سرخ[5] دید. نیو با عبور از یک معدن خود را به اردوگاه پناهندگان در تایلند رساند. او می‌گوید: «دو راه برای رفتن به تایلند وجود داشت. یکی از طریق قایق و دیگری از طریق معدن. اگر می‌خواستیم با قایق برویم، در صورت بروز یک اشتباه در قایق، آن وقت همگی ما غرق می‌شدیم. پس از طریق معدن رفتیم. در نهایت بعضی از ما نجات یافتند.»

این زن 53 ساله یکی از حدود 20 بازمانده در مینه‌سوتا است که روایت‌های خود را از طریق تریبون‌های مستقل کامبوجی منتشر کردند. سازمان ملل متحد به دولت کامبوج کمک کرد تا اتاق‌های فوق‌العاده در دادگاه‌های کامبوج ایجاد کند. بسیاری از روایت‌های آنان ابتدا از سوی سازمان غیرانتفاعی مدافع حقوق بشر[6] مستند شده است. سپس روایت‌ها توسط طرح تاریخ شفاهی خمر انجمن تاریخ مینه‌سوتا [7] بایگانی شد تا برای نسل‌های آینده حفظ شوند.

جنیفر پرستولت[8] معاون اجرایی مدافعان حقوق بشر در مینیاپولیس می‌گوید: «این واقعیت است که اگر مردم روایت و شهادت خود را در زمانی نزدیک‌تر به وقایع بیان کنند، به معنی دقیق‌تر و غنی‌تر بودن آنهاست. همه جزییاتی که دادگاه در مورد مکان‌ها و تاریخ و مواردی مشابه آن نیاز دارد، در زمانی نزدیک به وقایع، راحت‌تر به دست می‌آیند.»

تأثیر این دادگاه‌های ویژه مشخص و روشن نیست، زیرا هنوز اعضای ارشد رژیم قدیمی در کامبوج حضور دارند. از آنجایی که جنایت‌ها ده‌ها سال پیش روی داده است، بسیاری از مظنونین به دلیل سن بالا ممکن است در دادگاه حاضر نشوند. نوشین سرکاراتی [9] وکیل همکار مرکز عدالت و مسئولیت‌پذیری سازمان بارزسان کامبوج در دادگاه بین‌المللی می‌گوید: «این تحقیقات موجب روشن شدن جنایات رژیم شد و نسل جوان از اتفاقات روی‌داده آگاه خواهند شد. پس از گشایش دادگاه، حرکت بزرگی برای آموزش به وجود آمد. اکنون وکلای بسیاری هستند که از طریق این دادگاه‌ها آموزش دیده‌اند تا بتوانند از طریق قانونی نقض حقوق بشر و جرایم بین‌المللی را پیگیری کنند و هنوز قربانیان بسیاری هستند که از این جنایات جان سالم به‌در برده‌اند و آنها هنوز هم جواب می‌خواهند.»

تقریباً 7/1 میلیون نفر- یک‌چهارم جمعیت کشور- در فاصله سال‌های 1975 تا 1979 تحت حکومت این رژیم جان خود را از دست دادند. نیو می‌گوید: «حقیقت آشکار شده است و من فقط امیدوارم مردم از آن درس بیاموزند، نه این که فقط دیگران را آزار دهند. گاهی اوقات یافتن عدالت واقعاً رضایت‌بخش نیست. ما باید بهتر از کسانی باشیم که بی‌رحم و خشن هستند».

درباره تصویر: سوا نیو تصویری از خانواده‌اش در اردوگاه خائو ئی دنگ[10] در تایلند در دست دارد؛ ژوئن 1980، نیو نفر چهارم از چپ. عکس از هانا کانگاس، ام‌آرپی‌نیوز