استودیوی سیاری که 70 هزار تاریخ شفاهی شخصی را آرشیو کرده است

رایان تررس[1]
ترجمه: فرهاد حریری اکبری

30 خرداد 1396

هر کسی داستانی برای گفتن دارد. تاریخ، اقدامات قدرتمند، مشهور و بزرگ‌تر از زندگی روزمره را ثبت خواهد کرد، اما حتی مردمی که فکر می‌کنند دارای زندگی عادی هستند، چیزهای فوق‌العاده‌ای برای روایت دارند. استوری کورپس[2] یک سازمان ملی که به حفظ سنت شفاهی اختصاص داده شده، مأموریت دارد جزئیات زندگی روزمره مردم را ثبت کند. مورگان فیگال استیکلز، مدیر سایت غرفه سیار استوری کورپس گفت: «ما از مردمی می‌پرسیم که لزوماً در کتاب‌های تاریخ ذکری از سرگذشت آنها نمی‌شود. سپس این گزارش‌های دست اول از آنچه که زندگی امروزی مردم در ایالات متحده است به آرشیوی فرستاده می‌شوند که در آنجا، برای نسل‌های آینده در دسترس خواهند بود.»

ماجرا در مجموعه عکس‌های زیر ادامه می‌یابد: داخل غرفه سیار استوری کرپس؛ مردم این فرصت را دارند تا درباره زندگی خود به مدت 40 دقیقه حرف بزنند و مکالمات‌شان در کتابخانه کنگره حفظ می‌شود. این غرفه، یک تریلر ایراستریم[3] تغییر کاربری یافته است که به عنوان استودیوی ضبط تاریخ شفاهی عمل می‌کند.

استوری کورپس از زمان تأسیس در سال 2003، بیش از 70 هزار تاریخ شخصی را آرشیو کرده است. در حال حاضر، ساکنان محلی می‌توانند داستان زندگی خود را با دیگران در میان گذاشته و آن را در کتابخانه کنگره برای نسل‌های آینده حفظ کنند. تریلر ایراستریم تغییر کاربری داده شده اکنون به عنوان یک استودیوی ضبط خصوصی کار می‌کند که در آن مردم می‌توانند در مورد تجارب خود صحبت کنند. به گفته فیگال- استیکلز: «برای مردم اندیشیدن به این که فرصت دارند این [صدای] ضبط شده را از خود بر جای بگذارند، احساس قدرت می‌دهد. نبیره‌های آنها می‌توانند [به گذشته] بازگردند و بشنوند و دریابند که صدای آنها چگونه بوده است. این چیزی است که به آنها لذت می‌داد و چیزی است که از آن هراس داشتند.»

استوری کورپس، توسط دیو ایسی[4] نویسنده و مستندساز تأسیس شد. او این برنامه را به منظور ثبت و ضبط، مهربانی، دلاوری و قهرمانی موجود در داستان زندگی روزمره آغاز کرد. از آن زمان، این سازمان غیرانتفاعی در تمام شهرهای بزرگ و کوچک 50 ایالت به منظور کار با مردم و و ضبط جزئیات زندگی‌شان توقف کرده است. مسئولان، طرح‌های تاریخ شفاهی ویژه‌ای ایجاد کرده‌اند، علاوه بر این، یک پادکست[5] هفتگی و برنامه‌ای از رادیوی ملی، کمک می‌کنند این صداهای ضبط شده در اختیار عموم مردم قرار گیرند.

دیو ایسی با انتشار بیانه‌ای گفت: «با تقویت ارتباط بین مردم و ساخت یک آرشیو، امید ما این است که استوری کورپس به نهادی پایدار تبدیل شود که دوران زندگی هر خانواده آمریکایی را ملموس سازد.» جان بیلی، مدیر[6] عملیات هم گفت که توقف استوری کورپس در بلومینگتون با هماهنگی مدیران شهر و رادیوی دانشگاه ایندیانا[7] و ایستگاه رادیوی ملی[8] بلومینگتون انجام شده است. این ایستگاه برخی از جلسات ضبط شده را در برنامه‌های خودش استفاده خواهد نمود. بیلی افزود: «این مجالی برای شنوندگان ما خواهد بود تا به روایت‌هایی که هرگز همسایگان‌نشان تعریف نکرده‌اند، گوش دهند. برای برخی از افراد هم فرصتی برای ضبط صدای عزیزان خود روی نوار برای آیندگان خواهد شد. استوری کورپس جوهر پخش عمومی را چنین بیان می‌کند: این کار در رابطه با گوش دادن و فهمیدن است.»

فیگل استیکلس گفت که هدف اصلی استوری کورپس، ضبط تاریخ‌های شفاهی از مردم است. اما در همان زمان، این سازمان می‌خواهد از قدرت گوش دادن حمایت کند. در طول جلسات ضبط، دو نفر که به یکدیگر نزدیک‌اند – و ممکن است از بستگان هم، دوستان صمیمی و یا زن و شوهر باشند– فرصتی برای گفت‌وگو با هم به دست می‌آورند. امکانات غرفه کمک خواهد کرد که جریان مصاحبه ادامه یابد، اما این گفتن و شنیدن می‌تواند در مورد هر چیزی که آنها بخواهند باشد. آنها تشویق می‌شوند به مسائل مهمی بپردازند که در زندگی روزمره ممکن است مطرح نشوند، ولی در زندگی آنها تأثیرگذار بوده‌اند. فیگل استیکلس گفت: «ما امیدواریم این تجربه آنها را یاری کند که این کار را در زندگی خود بعد از آن که آن را می‌زی‌اند [تجربه می‌کنند]، بیشتر انجام دهند.»

شرکت‌کنندگان، در زمان تعیین‌شده خودشان به استودیو غرفه سیار آورده می‌شوند. در مقابل میکروفون نشسته و یک مکالمه 40 دقیقه‌ای دارند. فیگل استیکلس گفت که مردم را تشویق می‌کنند وقتی به آنجا می‌آیند ایده‌ای از آنچه می‌خواهند درباره‌اش بگویند، داشته باشند، هر چند که لازم نیست به‌طور کامل آن را نوشته باشند. هم‌زمان، به کسانی که در گفتن سرگذشت خود نیاز به کمی کمک داشته باشند، فهرستی از سؤالات آماده داده خواهد شد. فیگل استیکلس گفت: «اگر افرادی بیایند که از آنچه می‌خواهند بگویند، به‌طور کامل آگاهی نداشته باشند، مشکلی نیست. ما می‌توانیم این پرسش‌ها را برای کمک به آنها ارائه کنیم.»

پس از آن که جلسه به اتمام می‌رسد، افراد شرکت‌کننده یک نسخه از مصاحبه به‌صورت لوح فشرده دریافت خواهند کرد و با کسب اجازه از آنها، یک نسخه دیگر به آرشیو مرکز فرهنگ عامه آمریکا[9] در کتابخانه کنگره ارسال می‌شود. فیگل استیکلس گفت: «صرف داشتن این گزارش‌‌های دست اول، بسیار مهم است. مورخان عاشق داشتن این منابع اولیه هستند و بنابراین از آنجا که اینها منبعی برای نسل‌های آینده نیز هستند، همه این روایت‌ها بسیار ارزشمند هستند.»