تاریخ‌‌ شفاهی، علیه ترامپ

مت استین[1]
ترجمه: سهیلا حیدری

27 فروردین 1396

انجمن همبستگی با پناهندگان در واسار[2] به منظور مبارزه با ممنوعیت سفر[3] که توسط دولت دونالد ترامپ[4] رئیس‌‌جمهور آمریکا به اجرا گذاشته شده و محافظت از مردمان آواره دره هادسون[5] با طرح تاریخ شفاهی همکاری می‌کنند.

در قلب هر آماری یک تجربه منحصر به فرد یا تاریخی نهفته است که برای پیشبرد یک برنامه سیاسی قابل تعمیم نیست. زمانی که کاخ سفید ادعاهایی در خصوص پناهندگان می‌کند، باید اعتراف کرد که زندگی مردم در خطر است. در واسار، دانشجویان برای کمک به پناهندگان برای اسکان مجدد و شنیده ‌شدن صدای آنها سازماندهی شده‌اند.

انجمن همبستگی با پناهندگان در واسار،‌ آرشیو تاریخ‌های شفاهی[6] را سازمان‌دهی می‌کند. جو دگرند[7] 17 ساله، جاکوب استروبلاکشتاین[8] 19 ساله و زو ولف[9] 19 ساله، داستان‌ زندگی پناهندگانی که در دره هادسون زندگی می‌کردند را به رشته تحریر درمی‌آورند. آرشیو تاریخ‌های شفاهی علاوه بر همکاری نزدیک با بخش تاریخ[10] با سازمان‌های دیگر نیز همکاری و تلاش می‌کند این پیام به جایگاهی که شایسته آن است برسد.

اهداف اولیه آرشیو تاریخ‌های شفاهی کاملاً از هدف کنونی طرح متفاوت بود، هر چند که هدف کلی آرشیو تغییر نکرده است. گروند درباره این تحول گفت: «به منظور تحقق بهترین نتیجه، مراحل کاملاً متفاوت از آنچه که برنامه‌ریزی شده بود، انجام شد. در ابتدا، قبل از ممنوعیت مهاجرت، آرشیو هدف متفاوتی داشت. امروز ما با بخش تاریخ کار می‌کنیم و آماده برگزاری نمایشگاه می‌شویم. کانون توجه‌مان درخصوص افرادی که می‌خواستیم با آنها مصاحبه کنیم، بسیار تغییر کرده است.»

در ماه اکتبر، رؤسای مشترک آرشیو تاریخ‌های شفاهی، برنامه‌ریزی این طرح را از طریق انجمن همبستگی پناهندگان در واسار آغاز کردند. یکی از اهداف اصلی گروه، تماس با خانواده‌های پناهندگان تازه‌ وارد و به اشتراک‌گذاشتن داستان زندگی‌شان با رضایت خودشان بود، اما سیاست‌های اخیر دولت آمریکا مانع از این برنامه شد. به دلیل ممنوعیت سفر، برنامه‌های پناهندگی به‌طور مبهمی متوقف شده است و در نتیجه، آرشیو تاریخ‌های شفاهی هم‌اکنون با پناهندگانی کار می‌کند که در حال حاضر در منطقه دره هادسون هستند.

دوگرند وظایفی که اعضای آرشیو تاریخ‌های شفاهی عهده‌دار شده‌اند را این گونه شرح می‌دهد: «بخش زیادی از کار مربوط به پیاده کردن مصاحبه‌هاست، زمان زیادی می‌برد و کار خسته‌کننده‌ای است. از آنجا که این سندها بسیار حساس هستند و افرادی که با آنها مصاحبه می‌کنیم با ما بسیار راحتند، می‌خواهیم افراد قابل اطمینان با ما کار ‌کنند، از این جهت کار را به عده معدودی محول می‌کنیم و این بسیار مهم است. فرصت‌ها و موقعیت‌های بسیاری در حین کار با انجمن همبستگی به‌وجود می‌آید.»

انجمن همبستگی با پناهندگان در واسار، در اکتبر 2015 زمانی که دانشجویان با استاد و رئیس گروه تاریخ، ماریا هون[11] همکاری داشتند، آغاز به کار کرد و با یک دوره شش‌هفته‌ای با موضوع بحران پناهندگان در بهار گذشته به پایان رسید. هم‌‌اکنون، انجمن همبستگی با پناهندگان در واسار، علاوه بر طرح تاریخ‌های شفاهی روی سه طرح دیگر کار می‌کند: اسکان مجدد، یک طرح دیجیتالی و یک کنسرسیوم با سرپرستی بَرد[12] بنینگتون[13] و سارا لورنس.[14] سازمان همچنین کارگاه‌ها، کلاس‌ها و برنامه‌های دیگری به منظور افزایش آگاهی و ارائه راه‌کارهایی که بتواند همه افراد این اجتماع را درگیر کند، طراحی کرده است. سازمان همچنین قصد دارد حمایت در یک محیط علمی را یکپارچه کند. یک طرح احتمالی این است که دانشجویان با پناهندگانی که برای کاری که انجام می‌دهند حق‌الزحمه دریافت می‌کنند، جلسات آموزش زبان عربی از طریق اسکایپ داشته باشند.

بعد از بررسی دقیق فضای سیاسی که همیشه در حال تغییر است، انجمن همبستگی پناهندگان در واسار و آرشیو تاریخ شفاهی مجبور به تغییر طرح‌های‌شان شدند. موسسه خدمات جهانی کلیسا[15] و انجمن اصلی اسکان مجدد، به دلیل سیاست‌گذاری‌های اخیر، از آوردن پناهندگان به ایالات متحده منع شده‌اند. علی‌رغم این موانع، انجمن همبستگی پناهندگان در واسار و آرشیو تاریخ شفاهی، مبارزه علیه این اتفاق را ادامه می‌دهند و تریبونی را فراهم می‌کنند که صدای پناهندگان شنیده شود.

سرپرست و هماهنگ‌کننده دانشجویان، آنیش کانوریا[16] 18 ساله، از ابتدا با انجمن همبستگی پناهندگان در واسار همکاری کرده است: «اگر شما به همه طرح‌ها و برنامه‌هایی که ما در قالب انجمن همبستگی پناهندگان اجرا می‌کنیم،‌ نگاه کنید،‌ متوجه طرح‌های دیجیتالی می‌شوید،‌ بنابراین ما هر کاری را که نتوانیم به‌صورت فیزیکی انجام دهیم، دیجیتالی انجام می‌دهیم. ما طرح‌های آکادمیک هم اجرا می‌کنیم که در قالب برنامه‌های آموزشی و در دوره‌های طولانی‌مدت‌تری انجام می‌شود.»

برنامه فعلی به نیازهای محلی پناهندگان که در دره هادسون مقیم هستند رسیدگی می‌کند و به آنها کمک می‌کنند تا با دیگر پناهندگان منطقه ارتباط برقرار کنند. مهم‌تر از همه، هدف طرح این است که به مخاطبان آمریکایی، ‌انسانیت پناهندگان را یادآوری کند. ولف از انگیزه‌هایی که در پشت طرح آرشیو تاریخ‌های شفاهی نهفته است، سخن گفت: «طرح‌های مرتبط با بحران پناهندگی بسیار قوی عمل می‌کردند، ولی از حمایت‌شان کم ‌شده ‌است. من فکر می‌کنم در جهانی که ما اکنون زندگی می‌‌کنیم و سرعت رسانه‌ها در آن بالاست، شیوه‌ای که از طریق آن بتوان جلب حمایت کرد، به اشتراک گذاشتن داستان‌های شخصی است.» او ادامه داد: «ما به قدرت داستان زندگی افراد، بدون توجه به اینکه از کجا آمده‌اند، ایمان داریم. ما نمی‌خواهیم تحت تأثیر داستان‌هایشان باشیم، ما فقط می‌خواهیم برای آنها موقعیتی به وجود آوریم که این داستان‌ها شنیده شوند و از دست نروند.»

آرشیو تاریخ‌های شفاهی با همکاری بخش تاریخ، نمایشگاهی در ماه می نمایشگاهی با موضوع تاریخ پناهندگان در واسار و اجتماع دره هادسون برگزار می‌کنند. با توجه به اینکه هیچ پناهنده جدیدی‌ در آینده نزدیک نخواهیم داشت، انجمن همبستگی در واسار روی نیازهای منطقه تمرکز خواهد کرد؛ یعنی به مهاجران بدون مدرک و دیگر مردم آواره کمک خواهد کرد تا در دره هادسون مقیم شوند. وبگاه همبستگی پناهندگان برای حل بحران پناهندگان، فرصت‌های بسیاری فراهم می‌کند.

در لحظات حساس و مهم تاریخ ملت مان، مبارزه یک امر ضروری برای تغییر است. فرصت‌های بی‌شماری برای دانشجویان با هدف مشارکت وجود دارد؛ از جمله حضور در اعتراض‌ها، نامه‌نگاری با قانون‌گذاران محلی و به‌طور کلی آگاه بودن. استروبل اکشتاین، که بعد از زندگی با یک پناهنده در برلین، شخصاً درگیر این مسائل شده بود، اصول بنیادی طرح را خود را این‌گونه توصیف می‌کند: «ما می‌خواهیم این مسئله را انسانی کنیم، چون درباره مهاجرت و بحران پناهندگی بسیار محدود نوشته شده است. این افراد کسانی هستند که مسائل زیادی را پشت سرگذشته‌اند و داستان‌های زیادی برای گفتن دارند. اگر ما بتوانیم این داستان‌ها را بازگو کنیم و به این مردم جایگاهی بدهیم که داستان‌های‌شان را نقل کنند، با آنها یک‌دل شده‌ایم و من فکر می‌کنم یک‌دلی با مردم آواره، هدف سیاسی ماست. پس باید اراده سیاسی‌مان را قوی کنیم و زندگی‌شان را بهبود بخشیم.»