سخنرانی‌های هفتگی درباره تاریخ شفاهی یک دانشگاه

جاشوا بی[1]
ترجمه: نرگس صالح‌نژاد

05 آبان 1395

آل کلارک[2]، استاد علوم انسانی، بحثی در مورد تاریخ دانشگاه لا ورن[3] طی رکود بزرگ[4] را در اتاق ریاست دانشگاه مطرح کرد. سخنرانی «رکود، جنگ و تجدید حیات» برای حدود ۲۰ دانشجو و ۶ فارغ‌التحصیل ارائه شد. این سخنرانی آخرین قسمت از مجموعه سخنرانی‌های هفتگی تاریخ شفاهی کلارک بود. او در این سخنرانی مشکلات دانشگاه را که آن زمان کالج لا ورن نامیده شد، و اینکه چگونه فروش پرتقال و لیمو به رفاه جامعه کمک کرد، مورد بررسی قرار داد.

کریسا زینگولا[5] دانشجوی سال دوم زبان اسپانیایی و جامعه‌شناسی گفت: «من به سخنرانی‌ای می‌رفتم که علاقه‌ای به آن نداشتم، چرا که شنیدن درباره رکود بزرگ نوعی ناراحتی و کسل‌کنندگی را به دنبال داشت، اما زمانی که این سخنرانی در ارتباط با تاریخ لا ورن قرار می‌گیرد و اینکه چطور ما بر آن (رکود) غلبه کردیم، یکی از مسائل جالبی خواهد بود که تاکنون در مورد آن شنیده‌اید.»

در آن زمان، درختان پرتقال و لیمو ارزش بسیار بالایی داشتند و بخش بزرگی از آنچه را امروز پردیس دانشگاه نامیده می‌شود، پوشش می‌دادند. با فروش پرتقال و لیمو نه تنها جامعه، بلکه تمام لس‌آنجلس کانتی[6]  نیز سود اقتصادی می‌بردند، زیرا لا ورن پرتقال و لیمو را به‌عنوان رنگ‌های مدرسه‌اش پذیرفته بود. زینگولا می‌گوید: «بخش مورد علاقه من این بود که بدانم رنگ‌های ما از کجا آمده‌اند، درست مانند اینکه بدانم چرا ما مانند درختان پرتقال و مزارع و دیگر اشیا سبز و نارنجی هستیم (پرچم دانشگاه).»

کلارک سپس تجربه شخصی‌اش از رشد در جامعه لا ورن را ترسیم کرد: «من در این منطقه رشد کردم و بازی‌های کودکانه در دره را به خاطر می‌آورم. این منطقه ثروتمند و غنی بود، لس‌آنجلس کانتی در آن زمان به دلیل پرتقال‌هایش یکی از مناطق کشاورزی بود.»

موضوع سخنرانی بعداً به این مسئله تغییر یافت که رکود بزرگ چطور بر تک تک دانشجویان تأثیر گذارده است. ماری مانتر بومن[7] معلم بازنشسته، در سال ۱۹۳۳ از کالج لا ورن فارغ‌التحصیل شده است. او علاوه بر تحصیل یک کار تمام وقت داشت تا بتواند شهریه‌اش را پرداخت کند، اما حتی پولی که او درمی‌آورد هم کافی نبود.

امیلی بریکه[8]، دانشجوی سال سوم علوم سیاسی، گفت: «این مسئله واقعاً جالب بود که چطور رکود بزرگ جامعه لا ورن و تک تک دانشجویان را تحت تاثیر قرار داد.»

خانم بومن بعدها معلمی آموزش دیده در ادبیات، تربیت بدنی، هنر و روان‌شناسی شد. بریکه گفت: «این واقعاً آموزنده و جالب بود که چطور رکود بزرگ، لا ورن را به‌عنوان یک جامعه و مدرسه تحت تاثیر قرار داد، به جای اینکه فقط در کتاب‌ها خوانده شود که چطور این امر در مجموع آمریکا را متأثر کرده است.»