اهمیت تاریخ‌نگاری شفاهی در شرایط و مکان‌های مختلف
14 فروردین 1395
حجت‌الاسلام سعید فخرزاده، مسئول واحد تاریخ شفاهی دفتر ادبیات انقلاب اسلامی، در گفت‌وگویی با او که چهاردهم فروردین 1395 منتشر شد، گفت: «اهمیت تاریخ‌نگاری شفاهی و مکتوب براساس شرایط و مکان‌های مختلف متفاوت است.»
وی افزود: «در جایی که اسناد به درستی ثبت ودر دسترس قرار داده می‌شود و گستردگی و فراوانی هم وجود دارد، اهمیت تاریخ‌نگاری مکتوب بالاست و در جایی که اسناد مکتوب نداریم و محدود است، تاریخ شفاهی اهمیت پیدا می‌کند. به طور مثال در کشورهای توسعه یافته که ساختار اسناد مکتوب دارند تاریخ شفاهی در حاشیه و حکم مکمل را دارد، ولی در کشور خودمان که اسناد مکفی نمی‌باشد، مثلا درباره دوران مبارزات انقلاب اسلامی اسناد بسیار کم و ناقص است، تازه اکثر آنها مربوط به سازمان‌های امنیتی مانند ساواک است، در این شرایط تاریخ شفاهی اهمیت اصلی دارد.»
مسئول واحد تاریخ شفاهی دفتر ادبیات انقلاب اسلامی گفت: «به نظر من، در شرایط عادی بهترین گزینه استفاده ترکیبی از هر دو روش است. اساسا تاریخ شفاهی به داشته‌های ذهنی تکیه دارد و ذهن و حافظه با تهدیدهایی روبه‌روست که مهم‌ترین آن فراموشی است، بنابراین مجموعه اسناد مکتوب و شفاهی می‌تواند بهتر ما را به واقعیت نزدیک کند.»
متن این گفت‌وگو را می‌توانید در این نشانی بخوانید: http://yon.ir/GdLn
تعداد بازدید: 3936
آخرین مطالب
- اسرار جنگ تحمیلی به روایت اسرای عراقی- 125
- خاطرات منیره ارمغان؛ همسر شهید مهدی زین‌الدین
- خاطرات حبیب‌الله بوربور
- آثار تاریخ شفاهی دفاع مقدس را نقد کنیم تا اشتباهات گذشته، تکرار نشود
- سیصد و پنجاه و نهمین شب خاطره - 3
- اسرار جنگ تحمیلی به روایت اسرای عراقی- 124
- آینده تاریخ شفاهی چگونه است؟
- خاطرات حسین نجات
پربازدیدها
اسرار جنگ تحمیلی به روایت اسرای عراقی- 125
دو تا از این سربازها تقریباً بیست ساله بودند و یکی حدود سی سال داشت. و هر سه آرپی‌جی و یک تفنگ داشتند. آنها را به مقر تیپ سی‌وسه آوردند. سرتیپ ایاد دستور داد آنها را همان‌جا اعدام کنند. اعدام این سه نفر سرباز به عهده ستوانیار زیاره اهل بصره بود که من خانه او را هم بلد هستم. خانه‌اش در کوچه‌ای است به نام خمسه میل که خیلی معروف است. در ضمن این ستوانیار جاسوس حزب بعث بود. او افراد ناراضی را به فرمانده معرفی می‌کرد. سه نفر سرباز شما را از مقر بیرون آوردند و ستوانیار زیاره آنها را به رگبار بست و هر سه را به شهادت رساند. آنها را همان‌جا در گودالی دفن کردند.
