اهمیت تاریخ‌نگاری شفاهی در شرایط و مکان‌های مختلف
14 فروردین 1395
حجت‌الاسلام سعید فخرزاده، مسئول واحد تاریخ شفاهی دفتر ادبیات انقلاب اسلامی، در گفت‌وگویی با او که چهاردهم فروردین 1395 منتشر شد، گفت: «اهمیت تاریخ‌نگاری شفاهی و مکتوب براساس شرایط و مکان‌های مختلف متفاوت است.»
وی افزود: «در جایی که اسناد به درستی ثبت ودر دسترس قرار داده می‌شود و گستردگی و فراوانی هم وجود دارد، اهمیت تاریخ‌نگاری مکتوب بالاست و در جایی که اسناد مکتوب نداریم و محدود است، تاریخ شفاهی اهمیت پیدا می‌کند. به طور مثال در کشورهای توسعه یافته که ساختار اسناد مکتوب دارند تاریخ شفاهی در حاشیه و حکم مکمل را دارد، ولی در کشور خودمان که اسناد مکفی نمی‌باشد، مثلا درباره دوران مبارزات انقلاب اسلامی اسناد بسیار کم و ناقص است، تازه اکثر آنها مربوط به سازمان‌های امنیتی مانند ساواک است، در این شرایط تاریخ شفاهی اهمیت اصلی دارد.»
مسئول واحد تاریخ شفاهی دفتر ادبیات انقلاب اسلامی گفت: «به نظر من، در شرایط عادی بهترین گزینه استفاده ترکیبی از هر دو روش است. اساسا تاریخ شفاهی به داشته‌های ذهنی تکیه دارد و ذهن و حافظه با تهدیدهایی روبه‌روست که مهم‌ترین آن فراموشی است، بنابراین مجموعه اسناد مکتوب و شفاهی می‌تواند بهتر ما را به واقعیت نزدیک کند.»
متن این گفت‌وگو را می‌توانید در این نشانی بخوانید: http://yon.ir/GdLn
تعداد بازدید: 4375
آخرین مطالب
پربازدیدها
100 سؤال/3
خاطره تجربۀ شخصی و خام است، امّا تاریخ شفاهی با روش‌مندی، راستی‌آزمایی و تحلیل، آن تجربه را به منبعی معتبر برای فهم تاریخ معاصر بدل می‌کند. در تاریخ شفاهی، روایت‌ها نه از زبان نخبگان بلکه از دید مردم عادی بیان می‌شود؛ روایتی بی‌واسطه، مردمی و زنده که میان تجربۀ فردی و حافظۀ جمعی پیوند برقرار می‌سازد.
