در «المأثورات الشعبیه» بررسی شد
مفهوم تاریخ شفاهی در فرهنگ عامه و منابع تاریخی
ترجمه: مریم شالی
21 بهمن 1394
وزارت فرهنگ، میراث و هنر قطر هشتاد و نهمین شماره المأثورات الشعبیه، مجله ویژه آداب و رسوم کهن و فرهنگ عامه را منتشر کرد.
از اساتید، تاریخدانان و جامعهشناسان، مقالههای پژوهشی در موضوعهای متنوع در این شماره منتشر شدهاند.
دکتر قاسم عبدالکاظم، استاد تاریخ قرون وسطی در دانشکده هنر در دانشگاه الزقازیق مصر، مقالهای در مورد «مفهوم تاریخ شفاهی در فرهنگ عامه و منابع تاریخی» نوشته است.
در بخش «نظرات» مجله، دکتر نزار چاکرون، رئیس مؤسسه عالی هنر و صنایع دستی در شهر صفاقس تونس، در مقالهای با عنوان «برتری گفتار شفاهی» بیشتر به طرح پرسش میپردازد. او در این مقاله به بسط گفتمانی پرداخته که والتر اونگ[1] در کتابش با عنوان شفاهیّت و سواد: تجهیز واژه با فناوری، منتشرشده در سال ١٩٨٢، مطرح کرده است.
در اثر یادشده نویسنده آمریکایی تلاش داشته ویژگیهای مشخص شفاهیّت را به وسیله افکارسنجی و بررسی بیان گفتاری در جوامعی که فناوریهای مرتبط با سواد (به ویژه نوشتاری و چاپی) برای اکثر مردم ناآشناست، شناسایی کند.
این شماره شامل مطالعات پژوهشی نیز هست. دکتر سعد بن عبدالله الصویان، استاد جامعهشناسی، پژوهشی در مورد «همپوشانی تاریخ و افسانهها در روایت شفاهی» ارائه کرده است. تمرکز این تحقیق روی افسانهها و اسطورههایی است که وارد حقایق تاریخی و رویدادهای واقعی، بویژه در جوامع غیر روحانی شدهاند.
[1] - Walter Ong
تعداد بازدید: 4646
آخرین مطالب
پربازدیدها
100 سؤال/11
تاریخ شفاهی «استانداردپذیر» است، اما «قالبپذیرِ خشک» نیست. این دو تفاوتی ظریف دارند و بسیاری از دعواهای روششناختی تاریخ شفاهی دقیقاً از همینجا آغاز میشود. تاریخ شفاهی از جنس «روایت انسانی» است؛ مادۀ خامش حافظه، تجربه زیسته، احساس، سکوت، مکث و حتی خطاست. اگر آن را مثل تاریخ رسمی یا مقاله دانشگاهی در قالبهای صلب فرو ببریم، جانش را میگیریم؛ و اگر بگوییم چون انسانی است، قاعدهای ندارد، به خاطرهنویسی بیضابطه میرسیم.
