حفظ تاریخ شفاهی لاتین‌تباران در یک کتابخانه
جاستین مک گوایر[1]
ترجمه: ناتالی حقوردیان
09 دی 1394
شرکت‌کنندگان در مراسم افتتاح نمایشگاه تاریخ شفاهی لاتین‌تباران بریده‌هایی از مصاحبه‌های مشارکت‌کنندگان را در کتابخانه محلی هریک می‌خوانند. (عکس از جاستین مک گوایر)
شهر هلند، میشیگان[2]
داستان زندگی روزمرۀ لاتین‌تباران برای نسل‌های متمادی در کتابخانۀ محلی هریک[3] در شهر هلند ایالت میشیگان حفظ خواهد شد.
در این طرح تاریخ شفاهی داستان زندگی 45 تن از شهروندان لاتین‌تبار منطقۀ هلند از کشورهای مختلف به صورت عکس و پوستر و بریده مصاحبه‌ها به نمایش گذاشته شد. این نمایشگاه روز پنجشنبه مورخ 10 دسامبر در تالار همایش های کتابخانه هریک در هلند برگزار شد.
در عین حال، این تاریخ‌های شفاهی به صورت کتاب‌های صوتی جمع‌آوری شده‌اند که برای علاقه‌مندان در دسترس هستند. عکس‌ها و سرگذشت‌ها در هر موضوعی به صورت دائمی در بخش شجره‌نامه‌های کتابخانه بایگانی می‌گردند.
مراسم عمومی در کتابخانه روز دوشنبه مورخ 7 دسامبر برگزار شد و هر کدام از شرکت‌کنندگان یک نسخه از داستان خود را دریافت کردند.
شرکت‌کنندگان طیف سنی گسترده‌ای از بزرگسالان تا خردسالان را تشکیل می‌دهند. سرگذشت‌ها توسط افراد و خانواده‌ها ارائه شده‌اند. برخی سرگذشت‌ها در مورد مهاجرت هستند و جزئیات زندگی در هلند از دید یک لاتین‌تبار آمریکایی در آنها تشریح شده است.
سارا دو وریس[4]، مدیر روابط عمومی کتابخانۀ محلی هریک گفت: «برخی افراد به ما گفتند که این تجربه برای آنها تا حدودی شفابخش بوده زیرا اولین بار بود که آنها توانسته اند داستان مهاجرت خود را بازگو کنند. آنها هرگز جایی احساس امنیت نکرده بودند تا بتوانند این داستان را روایت کنند.»
اتحادیه پیشرفت لاتین‌تباران آمریکائی[5] در این طرح با جذب شرکت‌کنندگان و استخدام مترجمان ایفای نقش کرده است.
لانا دل ریل[6]، مدیر اجرایی اتحادیه پیشرفت لاتین‌تباران آمریکائی گفت: «ما می خواستیم تا مردم عادی شرکت کنند.کسانی مثل یک همسایه، فردی که شما در کلیسا می‌بینید، جوان، پیر، مردمی که داستان زندگی‌شان را نمی‌دانستیم. می‌خواستیم چنین افرادی شرکت کنند .... داستان هر کس ارزش شنیدن دارد.»
او افزود: «تأمین دسترسی به این سرگذشت‌ها در کتابخانه می‌تواند ابزار آموزشی مفیدی باشد.»
دل ریل که خود نیز در این طرح شرکت کرده است گفت: «ما افرادی نیستیم که دیگران به خوبی ما– مدیران جوامع محلی– را بشناسند، اما ما هم تجربه داریم. این که امکانی فراهم شود تا جامعه بتواند داستان زندگی مردمی را بشنود، بیاموزد و بخواند که در اطرافشان زندگی می‌کنند، بسیار هیجان‌انگیز و دانستن این که افرادی گوناگون با طیف گسترده‌ای از تجربیات مختلف در اطراف ما هستند، قوت قلب است.»
دل ریل گفت که تمایل دارد برای مدت چند سال به کار جمع‌آوری سرگذشت‌ها ادامه دهد.
این پروژه کار مشترک اتحادیه پیشرفت لاتین‌تباران آمریکائی، کتابخانۀ محلی هریک، دفتر تاریخ محلی کوچ[7] در دانشگاه ایالتی گراند ولی[8]، مجتمع دانشگاهی میجر[9] وابسته به دانشگاه ایالتی گراند ولی، شهرداری هلند و کلیسای کاتولیت سنت فرانسیس دل سیلز[10] است که با کمک مدرسه دولتی هلند انجام شد.
[1] Justine. McGuire
[2] هلند میشیگان شهری در ایالات متحده آمریکا با جمعیت ۳۳٬۰۵۱ نفر است.
[3] Herrick District Library
[4] Sara DeVries
[5] Latin Americans United for Progress
[6] Lena Del Real
[7] Kutsche
[8] Grand Valley State University
[9] Meijer
[10] St. Francis de Sales Catholic Church
تعداد بازدید: 3703
آخرین مطالب
- اسرار جنگ تحمیلی به روایت اسرای عراقی- 125
- خاطرات منیره ارمغان؛ همسر شهید مهدی زین‌الدین
- خاطرات حبیب‌الله بوربور
- آثار تاریخ شفاهی دفاع مقدس را نقد کنیم تا اشتباهات گذشته، تکرار نشود
- سیصد و پنجاه و نهمین شب خاطره - 3
- اسرار جنگ تحمیلی به روایت اسرای عراقی- 124
- آینده تاریخ شفاهی چگونه است؟
- خاطرات حسین نجات
پربازدیدها
- سیصد و پنجاه و نهمین شب خاطره - 2
- تاریخ شفاهی به دنیای ادبیات، تعلق ندارد
- آینده تاریخ شفاهی چگونه است؟
- اسرار جنگ تحمیلی به روایت اسرای عراقی- 123
- خاطرات حسین نجات
- اسرار جنگ تحمیلی به روایت اسرای عراقی- 124
- آثار تاریخ شفاهی دفاع مقدس را نقد کنیم تا اشتباهات گذشته، تکرار نشود
- سیصد و پنجاه و نهمین شب خاطره - 3
اسرار جنگ تحمیلی به روایت اسرای عراقی- 125
دو تا از این سربازها تقریباً بیست ساله بودند و یکی حدود سی سال داشت. و هر سه آرپی‌جی و یک تفنگ داشتند. آنها را به مقر تیپ سی‌وسه آوردند. سرتیپ ایاد دستور داد آنها را همان‌جا اعدام کنند. اعدام این سه نفر سرباز به عهده ستوانیار زیاره اهل بصره بود که من خانه او را هم بلد هستم. خانه‌اش در کوچه‌ای است به نام خمسه میل که خیلی معروف است. در ضمن این ستوانیار جاسوس حزب بعث بود. او افراد ناراضی را به فرمانده معرفی می‌کرد. سه نفر سرباز شما را از مقر بیرون آوردند و ستوانیار زیاره آنها را به رگبار بست و هر سه را به شهادت رساند. آنها را همان‌جا در گودالی دفن کردند.
