طرح تاریخ شفاهی «زنان، سیاست و فعالیت سیاسی»

برای معرفی زنان با نفوذ در کالیفرنیا

ویویان فام[1]
مترجم: ناتالی حق وردیان

07 دی 1394

مصاحبه با جوی پیکاس[2]، عضو سابق شورای شهر لوس آنجلس که برای طرح تاریخ شفاهی «زنان، سیاست و فعالیت سیاسی» با او مصاحبه می شود. (عکس از مرکز تاریخ شفاهی و عمومی[3])

کری رائل[4] با ضبط صوتی در دست در یک رستوران شلوغ نشسته است. در مقابل وی، در آن سوی میز ترسا مونانو[5] است که فعال مردمی است که در راهپیمایی های شرق لوس انجلس شرکت داشته است. در حالی که مونتانو از تجربیات خود می گوید، رائل با دقت به سخنان وی گوش فرا داده و آنها را مستند می‌کند.

این مصاحبه یکی از مصاحبه های متعددی است که برای طرح تاریخ شفاهی «زنان، سیاست و فعالیت سیاسی» انجام شده اند.

ناتالی فوسکیس[6]، فارغ التحصیل در مقطع دکتری، استادیار تاریخ، این طرح تاریخ شفاهی را دو سال پیش به عنوان بخشی از فعالیت‌های کلاسی برای دانشجویان خود در فولرتون ایالت کالیفرنیا[7] آغاز نمود.

هدف اصلی یافتن پاسخ‌هایی برای برخی سؤالات بس مهم بود.

چرا زنان در سیاست مشارکت می‌کنند؟ چه چیزی آنها را تشویق می‌کند؟ چشم‌انداز ویژۀ آنها کدام است؟ تأثیر زنان در سیاست و فعالیت سیاسی چه تفاوتی با تأثیر مردان دارد؟

فوسکیس که مدیر مرکز تاریخ شفاهی و عمومی وابسته به دانشگاه ایالتی کالیفرنیا در فولرتون[8] نیز هست، وامی برابر با 211،550 دلار از بنیاد جان رندولف هینز و دورا هینز[9] برای طرح خود دریافت کرد.

فوسکیس گفت: «من به آنها نامه نوشته و درخواست وام کردم تا بتوانم طرح را ادامه دهم البته در سطحی فراتر از کلاس درس. به این ترتیب دانشجویان مشارکت نموده و با این زنان مصاحبه می‌کنند اما بودجه‌ای که من در دانشگاه دارم برای پیاده کردن این مصاحبه‌ها و ایجاد امکان دسترسی برخط به آنها را فراهم نکرده و نمی‌توانم امکانات لازم را تأمین کنم تا مردم به این مصاحبه‌ها دسترسی داشته باشند.»

در این پروژه 145 مصاحبه انجام شده است. با کمک این وام، 45 مصاحبه‌ای که در حال حاضر انجام شده‌اند، پیاده شده و پس از سازماندهی روی پایگاه الکترونیک منتشر خواهند شد. از 100 مصاحبۀ جدید، 35 مصاحبه ویدیویی خواهند بود.

استادیاران و کارآموزان در انجام و جمع‌آوری مصاحبه‌ها به فوسکیس کمک می‌کنند. با این حال، این وام به فوسکیس اجازه داده است تا یک نفر را به عنوان دستیار تحقیقات برای دو تابستان آینده نیز استخدام نماید.

تا پایان سال 2017، اکثر مصاحبه‌ها و تحقیقات در پایگاه‌های الکترونیک برای عموم قابل دسترسی خواهند بود.

رائل که در حال حاضر دانشجوی مقطع کارشناسی ارشد در تاریخ بوده و به عنوان مدیر دفتر مرکز تاریخ شفاهی و مردمی فعالیت دارد، در مصاحبه‌های خود برای این پروژه بر فعالان مردمی تمرکز دارد.

رائل هنگامی که دانشجوی کلاس فوسکیس بود با ژنویو هایز و دونا آچوادو[10] مصاحبه کرد؛ دو نفری که پسران خود را در تیراندازی پلیس به فاصله‌ی یک روز از هم در آناهیم[11] از دست دادند. مرگ این دو نفر باعث اعتراض آناهیم در تابستان 2012 شد.

رائل گفت: «این دو زن کاملاً با جامعۀ محلی خود و علیه خشونت پلیس وارد عمل شدند.»

این مصاحبه ها باید حاوی پیشینه، و تاریخچه زندگی بوده و تشریح نماید که چه چیزی الهام‌بخش آنها جهت مشارکت در سیاست بوده است.

رائل گفت: «(این طرح) نشان می‌دهد که زنان در جامعه چه نقشی دارند. زیرا اغلب به زنان توجهی نشده و به کار آنها در ساماندهی و فعالیت‌هایی که انجام می‌دهند ارزشی داده نمی‌شود. متأسفانه، کارهای سیاسی مردان تقدیر و تحسین می‌شود. اما در طول تاریخ، زنان همواره فعال بوده و باید به کارشان ارج نهاد.»

فوسکس گفت که او و همکارش دکتر مارجی براون – کورونل[12]، استادیار تاریخ، برای برگزاری یک نمایشگاه بزرگ درباره‌ی مشارکت سیاسی زنان فعالیت می‌نمایند که مصادف با 100-امین سالگرد کسب حق رأی برای زنان است که در سال 2020 خواهد بود.

فوسکس گفت: «در نمایشگاه، از برخی از مصاحبه‌ها برای بیان داستان این که زنان چگونه پس از کسب حق رأی در اوایل قرن بیستم به سیاست شکل دادند، استفاده خواهد شد.»

فوسکس گفت: «به عنوان تاریخ‌نگار شفاهی، دغدغۀ اصلی من ضبط سرگذشت‌ها قبل از آن است که افراد مورد نظر فوت کرده و یا از یاد ببرند که چه فعالیت‌هایی داشته‌اند.»

بهار گذشته، یکی از اولین کسانی که فوسکس در این طرح با وی مصاحبه کرد، جوی پیکاس[13] بود. او 80 ساله و پنجمین زنی است که عضو شورای شهر لوس آنجلس بوده است.

فوسکس گفت: «هیچ کس تا به حال نشست و گفتگویی با او نداشته بنابراین من با او دیدار کرده و در مورد چهار و نیم سال فعالیت او در دو دوره (مجزا) صحبت کردم.»

در حال حاضر تنها یکی از 15 عضو شورای شهر لوس آنجلس زن است.

فوسکس گفت: «از نظر من، جایگاه زنان در سیاست از نیمۀ دوم قرن بیستم رشد کرده اما مردم همواره در این مورد بحث می‌کنند که حضور زنان در این عرصه تا چه حد کمرنگ شده است. به نسبت پنج یا ده سال پیش، تعداد زنان در مجلس ایالتی کاهش یافته بنابراین مردم دارند تلاش می‌کنند بفهمند که چرا زنان مشارکت چندانی در سیاست ندارند.»

فوسکس امیدوار است که این طرح مورد توجه قرار گرفته و زنان بیشتری- انتخابی یا غیره – برای نمایندگی جوامع مختلف گروه‌های قومی برگزیده شوند.

فوسکس گفت: «ما در جامعه‌ای با تنوع قومیتی زندگی می‌کنیم و می‌خواهم مطمئن شوم که این طرح به خوبی این امر را بازتاب می‌دهد.»

او بر اهمیت ضبط سرگذشت زنانی که در سیاست شرکت داشته اند، خصوصاً در دهه‌های 50 و 60 تأکید می‌کند.»

فوسکس گفت: «اگر این سرگذشت را امروز ضبط نکنیم، در 10 یا 20 سال آینده، آنها دیگر با ما نیستند که آن را تعریف کنند.»