اربعین حسینی در پاکستان؛ ۲۰۲۰

سیده نکهت رضوی
کارشناس علوم قرآن و حدیث از جامعه المصطفی

20 مهر 1399


امسال، اربعین در کشور ما رنگ دیگری داشت، زیرا با اختلاف شدید بین شیعیان و برخی سلفی‌ها مصادف شده بود.

علمای پاکستان تأکید داشتند که همه شیعیان در گردهمایی این روز شرکت کنند؛ چون چند هفته  قبل، تعدادی از وهابی‌ها و سلفی‌ها به منظور بزرگداشت برخی صحابه پیامبر و همچنین یزید علیه‌العنه سه روز راهپیمایی کردند و در مراسم خودشان به اهل بیت عصمت و طهارت توهین کردند. همچنین در این مراسم به یکی از حسینیه‌های شهر سنگ پرتاب کردند و شعار دادند که شیعه کافر است و علمای شیعه را تهدید به قتل کردند؛ همچنین به عَلَم منسوب به حضرت عباس(س) جسارت کردند.

در این شرایط، علمای شیعه تأکید کردند که همه شیعیان در گردهمایی روز اربعین شرکت کنند.

الحمدلله امسال اربعین کسی در خانه نماند و همه آمدند. مردم از راه دور و نزدیک خود را با پای پیاده و سواره به مراسم رساندند. علمای شیعه نیز کفن‌پوش و آماده شهادت در مراسم حاضر بودند و این سیلی محکمی به وهابی‌ها و تکفیری‌ها بود.

در مسیر پیاده‌روی مردم، موکب‌هایی برپا شد و با غذا، میوه و نوشیدنی از آنها پذیرایی شد.

همه در گردهمایی حاضر بودند؛ پیر و جوان؛ زن و مرد، دختر و پسر؛ حتی شیرخوارها نیز حاضر بودند.

در تاریخِ ۷۳ ساله کراچی، تاکنون این تعداد جمعیت برای اربعین نیامده بود.

این گردهمایی هر سال از حسینیه قدیمی شاه نجف در کراچی آغاز می‌شود و در منطقه‌ای به نام گورومندر پایان می‌پذیرد.

در این منطقه کسانی هستند که خود را منسوب به طایفه بنی‌اسد می‌دانند. این عده هر سال تابوت‌هایی نمادین برای امام حسین(ع)، حضرت علی‌اکبر(س)، حضرت قاسم(س) و حضرت عباس(س) می‌سازند و در مراسم می‌گردانند.



 
تعداد بازدید: 4936


نظر شما

 
نام:
ایمیل:
نظر:
 

اسرار جنگ تحمیلی به روایت اسرای عراقی- 97

یک ربع یا نیم ساعت به حمله نیروهای شما مانده بود. به اتفاق سرباز وظیفه عزیز زهیر، اهل بغداد، در سنگر نشسته بودیم. چند شب بود آماده‌باش کامل داده بودند و ما می‌ترسیدیم استراحت کنیم. شبها با ترس و دلهره زیادی صبح می‌شد. داخل سنگر مسلح نشسته بودیم و از ترس نمی‌توانستیم حرف بزنیم. گاهی چرت می‌زدیم،‌ گاهی یکدیگر را نگاه می‌کردیم، گاهی سرمان پایین بود و به حمله نیروهای شما فکر می‌کردیم و از خود می‌پرسیدیم «چه خواهد شد؟ آیا امشب آخرین زندگی است؟ آیا زخمی خواهیم شد؟ فرار خواهیم کرد؟