تاریخ شفاهی، مهم‌ترین قسمت طرح «خلاقیت در جعبه»
نویسنده: کارن فاسیمپر[1]
ترجمه: نرگس صالح‌نژاد
19 فروردین 1397
باب دانز در حال مصاحبه با سالی ریچارد از ساکنان قدیمی شهر پورتال آریزونا
شهر پورتال آریزونا به سراغ دانش کهن‌سالان خود برای بیان تاریخ مکانی کوچک برای گروه بیشتری از مخاطبان می‌رود.
هنگامی که زولا استولتز[2] در مورد احساسش نسبت به جامعه روستایی خود صحبت می‌کند، می‌گوید این «جامعه عشق است و همسایه همسایه است، زیرا در این محیط غریبه نیستم، ما همه با هم هستیم؛ زمانی که مشکلی پیش آید یا زمانی که جشن و شادی باشد، ما همه با هم هستیم. برای من، این یک زندگی زیباست».
جوامع روستایی اغلب دارای گنجینه‌ای از ساکنان سالخورده هستند که مخزنی از تاریخ محلی و جهانی را در خود دارند. با این حال، همان‌طور که ساکنان اذعان دارند، خطر از دست دادن این روایت‌ها و سرگذشت‌ها وجود دارد.
کتابخانه عمومی کوچک پورتال[3] در آریزونا، جامعه‌ای با کمتر از 500 نفر است که توانسته با انجام طرحی به نام «خلاقیت در جعبه» به سراغ این ثروت برود. هدف از این طرح توسعه مجموعه‌‌ای از فعالیت‌ها و رویداد‌های «خلاقیت محور» بود که به ساکنان کهن‌سال روستا کمک می‌کرد چیزهای جدید یاد بگیرند و بسازند. پس از بررسی جامعه، یکی از فعالیت‌هایی که برنامه‌ریزی شد، ایجاد یک واحد تاریخ شفاهی بود.
یک کارگاه آموزشی ابتدایی تاریخ شفاهی و داستان‌گویی برگزار شد که به‌شدت مورد استقبال قرار گرفت. اما، پدیده‌ای ظهور کرد: باب داونز[4]، از ساکنان پورتال.
همان‌طور که داونز بعدها گفت: «این کار می‌تواند اثر زندگی من باشد».
با توجه به تجربه داونز به‌عنوان یک درمانگر خانواده و تاریخ خانواده او در این منطقه، گرفتن تاریخ شفاهی زندگی او یک امر طبیعی بود.
او می‌گوید: «این طرح به من اجازه داد از برخی توانایی‌هایم در این طرح استفاده کنم و از بازنشستگی‌ام لذت ببرم، به نحوی که بتوانم چیزی به جامعه بدهم».
در ابتدای طرح، داونز علاقه خودش را به گرفتن سرگذشت‌ها به‌صورت تصویری علاوه بر ضبط صوتی نشان داد که درواقع برنامه اصلی بود. یک تغییر بودجه سریع باعث خرید تجهیزات ویدئویی و همچنین سیستم میکروفون بی‌سیم برای تسهیل کار شد. سرگذشت‌ها و روایت‌های دریافتی به‌صورت آنلاین بارگذاری شد، و بنابراین هر کسی قادر است به آن‌ها دسترسی داشته باشد.
حکایت این کار مثل پرتاب کردن چیزهای مختلف به سمت دیوار و تماشای این است که چه چیزی به آن می‌چسبد. ما در ابتدا هیچ ایده‌ای نداشتیم که چه بخش‌هایی از طرح موفق خواهند بود، اما 10 مجموعه و 18 فعالیت مختلف برای دریافتن آنچه ممکن است موفق شود، مورد آزمایش قرار گرفت.
در طول کل طرح، افراد 2 تا 99 سال در فعالیت‌هایی چون ساختن وسایل هنری، پخت‌وپز، ساختن بازی‌ها، گفتن داستان و مانند آن شرکت کردند. اما این کار تاریخ شفاهی بود که مهم‌ترین قسمت این طرح شد.
ساکنان محلی برای مصاحبه مشتاق هستند و اعضای خانواده‌شان از شنیدن سرگذشت‌ها و روایت‌های آن‌ها لذت می‌برند. یکی از اعضای خانواده بث ادیسون[5] می‌گوید: «ما بسیار خوشحالیم که این بخش خیلی کوچک از تاریخ ما برای خودمان و جامعه پورتال در دسترس است. من آن را برای تمام فامیل و خانواده فرستادم و می‌دانم که آن‌ها نیز، همان‌طور که من خوشم آمد، از دیدن پدر همان‌طور که من «خودِ او» را دیدم، خوششان می‌آید و سرگذشت و روایت‌هایش را می‌شنوند که بعضی از این‌ها را ما پیش از این نشنیده بودیم.»
فهرست بلندبالایی از افرادی وجود دارد که هنوز مصاحبه نشده‌اند و گروه متعهد به ادامه کار است، علیرغم اینکه بودجه اعطاشده به پایان رسیده است.
گروه قصد دارد ضبط سرگذشت‌ها و روایت‌ها را در منطقه در آینده ادامه دهد و کار خود را گسترش دهد.
روایت‌هایی که تا به امروز گرفته شده را می‌توان در این نشانی مشاهده کرد.
طرح «خلاقیت در جعبه» را کتابخانه ایالتی، آرشیو و اسناد عمومی آریزونا، و بخشی از وزارت خارجه، همراه با بودجه فدرال از سوی مؤسسه خدمات موزه و کتابخانه حمایت مالی کردند.
[1] Karen Fasimpaur
کارن فاسیپر، هماهنگ‌کننده طرح تاریخ شفاهی شهر پورتال، با عنوان «خلاقیت در جعبه» آریزونا است.
[2].Zola Stoltz
[3] Portal, Arizona
[4].Bob Downs
[5].Beth Addison
دیلی یاندر
تعداد بازدید: 4327
http://oral-history.ir/?page=post&id=7721