هیچ ‌کس جز خودمان نمی‌تواند سرگذشت ما را بگوید

تریسی هولمز[1]
ترجمه: فرهاد حریری اکبری

11 مرداد 1396

درباره تصویر: هریلی چپپل[2] رهبر قوم سمیامو[3] و مشاور، جوآنه چارلز[4] می‌گویند مردم باید پژواک‌های اجداد خود را بشنوند. (عکس از تریسی هولمز)

رهبران قوم سمیامو، طرحی را برای مستندسازی پیشینه تاریخی خود در خلیج سمیامو [5] آغاز می‌کنند. رئیس چپل هارلی[6] به پیس آرک نیوز[7] خبرگزاری قوس صلح گفت: «مادامی که به بهترین طریقه ضبط و اشتراک‌گذاری صداهای اجدادمان دست نیافته‌ایم، اهمیت این تلاش‌ها فراتر از کلمات است.»

او ادامه داد: «در حالی که کانادایی‌ها، صدوپنجاهمین سال تأسیس کشور خود را گرامی می‌دارند، ما 10 هزار سال زندگی و انعطاف‌پذیری خود با محیط را جشن می‌گیریم. این طرح برای آن است تا صدا و کلمات افراد سالخورده ما، برای همیشه و برای کودکان‌مان مستند شوند. این ایده هنگام راه‌اندازی وب‌سایت قوم سمیامو شکل گرفت که به واسطه آن نیاز به حفظ و تا حدی روشن‌تر کردن تاریخ واقعی‌مان در این خلیج درک شود. ساکنان این خلیج مردمان سمیامو را نمی‌شناسند و در این دوره و زمانه، این مهم است.»

او و مشاور، جوانا چارلز گفتند که بسیاری از اطلاعات در قلمروی عمومی در مورد سمیاما[8] نادرست هستند و یا از بافت تاریخی قوم سمیامو جا افتاده‌اند. بسیاری نمی‌دانند این گروه زمانی 100 هزار نفر بوده و یا چرا جمعیت به 91 هزار نفر کاهش یافته است؟ یا روستای اصلی قبلاً در آن سوی خلیج قرار داشت. امید است که شنیدن این نکات از بزرگان گروه، این مشکل را حل کند و موجب گسترش آگاهی شود.

چپل گفت: «این کار باعث می‌شود ساکنان به یاد بیاورند که این جامعه در اینجا زنده و سرحال است و فرهنگی بسیار غنی و پر جنب و جوش دارد و این که ما همچنان اینجا هستیم و قرار نیست هیچ جایی برویم.»

چپل در دسامبر گذشته به ریاست قوم سمیامو انتخاب شد. او جایگزین ویلارد کوک[9] شد که از سال 1996 این سمت را بر عهده داشت. چپل در مصاحبه‌ای که با پیس آرک نیوز در ژانویه انجام داد، گفت که «شکاف بزرگی» در جامعه این قوم وجود دارد و می‌خواهد هم‌زمان با این که قومش به سمت «برداشتن بار سنگین» بهبود زیرساخت‌ها و بهینه‌سازی زمین‌ها و مشارکت‌‌های تجاری خود حرکت می‌کنند، کار رهبران گذشته سمیامو را بازساخته و گرامی بدارد. وی در مصاحبه‌ای گفت که این اقدام به 50 سال کار نیاز دارد، و در مقام مقایسه باید گفت برای مستندسازی تاریخ این قوم «ما می‌توانیم به عصر یخبندان بازگردیم.»

چارلز هم گفت که بخشی از آموزش از طریق کار گروهی و همکاری در رویدادهایی مانند پایکوبی‌های سنتی، آهنگ‌ها و بیان تاریخ می‌تواند محقق شود. مراسمی که برای روز ملی بومیان[10] که در سوریز بریبجویوو[11] برگزار شد، مثالی از این دست بود و فرصت دیگر در کارهای تعطیلات طولانی ماه اوت است. او گفت: «رهبران امروز فقط برای امروز جامعه خود را رهبری نمی‌کنند؛ حفاظت از قلمرو سنتی و این که چه کاری انجام می‌شود یا نمی‌شود، بر هفت نسل بعدی تأثیر خواهد گذاشت.»

چپل هم گفت که این طرح برای «داشتن تصویر دقیقی است از آنچه ما هستیم، نه یک نسخه کاهش یافته و نه نسخه‌ای که در مدارس کانادایی ارایه می‌کنند. این کار را تنها خود مردم سمیامو می‌توانند انجام دهند. سخنانی که ما با دیگران در میان می‌گذاریم، تنها پژواکی از پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌های ما و اجداد پیش از آنهاست. در این عصر، در این زمانه حقیقت و آشتی‌جویی، حقیقت را ما باید بگوییم. هیچ ‌کس دیگری جز خودمان نمی‌تواند سرگذشت ما را بگوید.»

سوری ناو لیدر
 
تعداد بازدید: 3985