هشدار! از هر سوی صدای تاریخ شفاهی به گوش می‌رسد
محسن کاظمی
28 آذر 1397
تب تاریخ شفاهی کشور را فراگرفته است، از هر سوی، صدایی بلند است به‌نام تاریخ شفاهی. کارگاه‌ها، نشست‌ها، همایش‌ها، صفحه‌های شبکه‌های مجازی و... . به قدری بازار تاریخ شفاهی سکه شده است که برخی درصدد تربیت مدرس برآمده‌اند! و بعضی با ابلاغ و بخشنامه در پی برگزاری همایش و کارگاه هستند. زیر پرچم‌های برافراشته به‌نام تاریخ شفاهی سؤالاتی در ذهنم متبادر می‌شود:
ـ چرا تاریخ شفاهی این همه مورد اقبال واقع شده است؟
ـ نهادها، مراکز و دستگاه‌های مجری و متولی تاریخ شفاهی انتظار چه معجزه‌ای از تاریخ شفاهی دارند؟
ـ تاریخ شفاهی چه دردی از دردهای جامعه را می‌تواند درمان کند؟
ـ پناه به تاریخ شفاهی گریز از چیست؟
ـ آیا محصولات با مارک تاریخ شفاهی، واقعاً تاریخ شفاهی هستند؟ کتاب‌های خاطراتی که مسلسل‌وار منتشر می‌شوند، کدام‌یک تاریخ شفاهی هستند؟
ـ از تاریخ شفاهی در ذهن و زبان جویندگان، خوانندگان و خواهندگان تاریخ شفاهی چه معنایی و تعریفی نقش بسته است؟
ـ خواهندگان و مدعیان تاریخ شفاهی چه زمانی و در کجا آموزش دیده‌اند؟ درباره آن، چه خوانده‌اند؟ و چه تجربه کرده‌اند؟
ـ کی زمان مطالعه انتقادی آثار منتشره به نام تاریخ شفاهی فرا می‌رسد؟
ـ آیا آنچه در سطح کشور از تاریخ شفاهی شاهد هستیم، عوام‌زدگی تاریخ شفاهی است، یا عمومی‌سازی؟
ـ اگر تاریخ شفاهی دچار عوام‌زدگی شده است، چرا دانشگاه‌ها به خود نمی‌آیند، و حرکتی نمی‌کنند و تاریخ شفاهی را از این ورطه نجات نمی‌دهند؟ انتظار برای برپایی رشته و کرسی تاریخ شفاهی در مراکز دانشگاهی، کی به سر خواهد آمد؟
ـ چرا تاریخ شفاهی در ایران در چنبره سیاست‌گرایی و سیاست‌زدگی گرفتار شده است؟ دیگر دام‌های سر راه تاریخ شفاهی کدامند؟
ـ آیا آنچه در ایران به نام تاریخ شفاهی به گوش می‌رسد، شنیده هم خواهد شد؟
ـ چرا انجمن تاریخ شفاهی ایران چند صباحی است ساکت شده و به تماشای این قیل‌وقال‌ها نشسته است؟ وظیفه این انجمن تخصصی در قبال صداهای برخاسته به‌نام تاریخ شفاهی چیست؟[1]
27 آذر 1397
[1] یادداشت محسن کاظمی، نویسنده و پژوهشگر تاریخ شفاهی که از سوی انجمن تاریخ شفاهی ایران در نشانی @oralhistoryOHA منتشر شده است. در این نشانی از مخاطبان خواسته شده: «نظرات خود را با ما در خصوص این یادداشت به اشتراک بگذارید.»
تعداد بازدید: 4885
آخرین مطالب
پربازدیدها
اسرار جنگ تحمیلی به روایت اسرای عراقی- 94
حادثه دیگر که باعث شد تصمیم آخرم را برای پیوستن به نیروهای شما بگیرم حماسه‌ای بود که آن سرباز گم شده آفرید. روزی یکی از گروههای گشتی ما یک سرباز شما را که گم شده بود اسیر کرد به موضع آورد سرباز جوانی بود در حدود بیست تا بیست و دو ساله. محاسن زیبایی داشت، وقتی سرباز را به موضع آوردند چند نفر جمع شدند. سرباز آرام بود و حرف نمی‌زد اما نارضایتی از اسارت کاملاً از چهره‌اش پیدا بود. سعی می‌کرد خونسردی خود را از دست ندهد. در همان ساعت یک کامیون ایفا آماده بود که چهل پنجاه تن از پرسنل را به مرخصی ببرد. مقصدش بصره بود.
