باستانی پاریزی از کوروش هخامنشی می‌گوید

دکتر محمدابراهیم باستانی‌پاریزی، مترجم کتاب «ذوالقرنین یا کوروش کبیر» در تالار فردوسی دانشگاه تهران درباره کوروش هخامنشی سخن می‌گوید. انجمن علمی دانشجویان تاریخ و باستان‌شناسی دانشگاه تهران برگزاری این مراسم را بر عهده دارد._

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، انجمن علمی دانشجویان تاریخ و باستان‌شناسی دانشگاه تهران عصر روز دوشنبه دهم آبان ماه ساعت 15 بزرگداشت روز جهانی کوروش را در تالار فردوسی دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران برگزار می‌کند.

در این مراسم دکتر محمدابراهیم باستانی‌پاریزی، دکتر روزبه زرین‌کوب، دکتر حسن رضایی باغ‌بیدی و کامیار عابدی حضور دارند و با نگاهی به منابع و کتاب‌های تاریخی شخصیت کوروش را واکاوی می‌کنند. بخش موسیقی این مراسم با هنرمندی استاد جلال ذوالفنون اجرا می‌‌شود.

محمدابراهیم باستانی‌پاریزی در همایش «کوروش هخامنشی و ذوالقرنین» که چندی پیش در مرکز دایره‌المعارف بزرگ اسلامی برگزار شده بود، گفت: از اتفاقات روزگار است که شصت سال تمام از ترجمه کتاب «ذوالقرنین یا کوروش کبیر» می‌گذرد. زمانی که کتاب «ذوالقرنین یا کوروش کبیر» را به فارسی ترجمه کردم، زنده‌یاد فرامرزی رایزن فرهنگی سفارت هند بود و من هم از جراید عربی مطالبی ترجمه می‌کردم و در روزنامه خاور چاپ می‌شد.

کوروش هخامنشی (550 ـ 530 پ.م) پس از ورود به شهر باستانی بابل، برای آزادی ملت‌های گوناگون از اسارت صبابلیان، فرمانی صادر کرد که بر پایه آن 40 هزار نفر از بند اسارت آزاد شدند و به سرزمین‌های خود بازگشتند.

این منشور 45 سطری، که به اعلامیه کوروش و منشور آزادی نامبردار است، شرحی از ورود بدون خونریزی کوروش به شهر بابل و معرفی مقام و منصب کوروش است. کوروش در دو جا از منشور خود تکرار می‌کند که او و ارتش ایران، به صورتی آشتی‌جویانه وارد بابل شده‌اند.

به دنبال آن بر چند نکته پافشاری می‌کند که از دید تاریخی اهمیت بسیار دارد. او می‌گوید: «من برای همه انسان‌ها آزادی پرستش خدایانشان را برقرار کردم و فرمان دادم که هیچ کس حق ندارد به این دلیل مورد بدرفتاری قرار بگیرد. من فرمان دادم که هیچ خانه‌ای ویران نشود. من صلح و آسایش را برای تمام انسان‌ها تضمین کردم». از زمان نگارش این فرمان تا به امروز 2550 سال می‌گذرد.

این منشور بارها توسط دانشمندان غربی ترجمه شده است. نخستین ترجمه آن به زبان انگلیسی توسط «راولینسون» انجام گرفت (1880 م). سپس کسانی همانند «ویسباخ» (1890 م)، «ریختر» (1952 م)، «اوپنهایم» (1955 م) و نیز «لوکوک» (1990 م) به ترجمه آن اقدام کرده‌اند.

در ایران این منشور برای نخستین‌بار توسط دکتر عبدالمجید ارفعی، استاد فرهنگ و زبان‌های خاور نزدیک باستان، به فارسی ترجمه شده است. او به پیشنهاد بنیاد فرهنگ ایران به انگلستان می‌رود تا عکسی از متن استوانه که در موزه بریتانیا نگهداری می‌شود، تهیه کند. همزمان با تهیه عکس‌ها یک نسخه کپی از استوانه را تهیه می‌کند و با بازگشت به ایران دست به کار ترجمه آن می‌زند. او ابتدا قطعات را شکل‌نویسی و سپس با زیباسازی شکل‌ها به چاپ آن اقدام می‌کند.

 خبرنگار : آناهید خزیر