مناظره‌ای در باب «کاربست نظریه‌های رایج علوم انسانی در مطالعات تاریخی»/بخش دوم
منصوربخت-حضرتی حضرتی:کار مورخ توصیف گسترده و عمیق از رخدادهای تفریدی زمان‌مند و مکان‌مند است و کار جامعه‌شناسان تبیین و صدور گزاره‌های فرازمانی و فرامکانی و تولید نظریه است./منصوربخت: تفریدی خوانده شدن علم تاریخ حاصل میراث شومی است که ارسطو به جای گذاشت و ضربه‌ای بود که او بر پیکر علم تاریخ زد که متأسفانه همچنان باقی است/ تاریخ متفرد؛ تاریخی که بخواهد صرفاً فاکت ارائه کند قادر به حل مسائل ما نیست.نگاهی به چگونگی برآمدن تاریخنگاری آکادمیک-2
تاریخنگاری نسبت تاریخپژوهی جدید و تاریخ‌‌نویسی سنتی را نمی‌‌توان بر حسب تحولات کرونولوژیک تبیین کرد. به لحاظ گفتاری نیز این بحث نتیجه‌‌ای جز این دربرندارد که تاریخپژوهی یک قرن اخیر ایران نسبتی با نظام دانایی تاریخ‌‌نویسی سنتی ندارد. با توجه با آنچه گفته شد پارادایم تاریخ پژوهی دو افتراق اساسی با پارادایم تاریخ‌‌نویسی ایجاد کرد: نخست گزینش در ماهیت کارکرد روایت تاریخی بود؛ مهم‌‌ترین دغدغه پیروان پارادایم تاریخ‌‌نویسی این بود که تاریخ عصر خود را بنویسند و اگر به تاریخ گذشته می‌‌پرداختند به منظور توجیه پیوستگی پادشاه قائم با گذشته بود که از جنبه‌‌ی تعلیمی به این شاهان نیز برخودار بود.مناظره‌ای در باب «کاربست نظریه‌های رایج علوم انسانی در مطالعات تاریخی»/بخش اول
طرح امکان یا امتناع چنین گفتگویی در بین مورخان و اصحاب علوم اجتماعی در نهادهای علمی و آکادمیک ایران با تاخیر بسیار زیادی در حال رخ دادن است؛ بحث بر سر دو پرسش اساسی و به ظاهر ساده‌ای است که پیتر برک[7] در 1991 در مقدمه تاریخ و نظریه اجتماعی طرح کرد و در صدد برآمد در این کتاب به آن دو پاسخ گوید: «فایده نظریه اجتماعی برای مورخان و فایده تاریخ برای نظریه‌پردازان اجتماعی چیست؟» آیا بنا به آنچه تا کنون جامعه‌شناسان انتظار داشته‌اند مورخان چون کارگرانی برای آنها هستند که تنها مصالح و مواد لازم را در اختیار ایشان قرار می دهند تا آنها بنایی عظیم بسازند؟ آیا مورخان می‌توانند خود ساختمانی عظیم بنا کنند یا در انجام چنین کاری ناتوانند؟نگاهی به چگونگی برآمدن تاریخنگاری آکادمیک-۱
تاریخ نویسی سنتی که یک هزاره پارادایمی مسلط در تاریخنگاری خوانده می شد، بعد از ضربه های مهلکی که از جانب تجدد طی یک قرن متحمل شد، چون جسمی بی‌جان، رمقی برای تداوم سلطه خود نداشت، اما به همان نسبت رقیبی برای عرض اندام در عرصه تاریخ نگاری وجود نداشت. چنین پیچیدگی هایی در تاریخنگاری متاخر عصر قاجار حاکی از آن است که تاریخنگاری در مرحله بی هنجاری پس از فراگیر شدن بحران در پارادایمی مسلط به سر می برد.بررسی علل عقبماندگی رشته تاریخ در ایران
سومین هفته سخنرانیهای نشرتاریخ ایران که از 30 دی ماه 1392 آغاز شده است، روز چهارشنبه 23 دی در دفتر این نشر برگزار شد. سخنران اول دکتر صادق زیباکلام استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران بود که با عنوان «عقبماندگی رشته تاریخ در ایران» به سخنرانی پرداخت. زیباکلام در ابتدای صحبت، به مسئله عقبماندگی علمی ایران نسبت به کشورهای پیشرفته پرداخت و سپس علل عقبماندگی رشته تاریخ در ایران را در سه مورد دسته بندی کرد. او عامل نخست را عقبماندگی علوم انسانی در ایران نسبت به کشورهای اروپایی برشمرد و گفت که نمی‌‌توان این فاصله را محاسبه کرد.دیدار با اعضاى ستاد برگزارى بزرگداشت سرداران و ده هزار شهید استان مازندران
صبح پنجشنبه ۱۲ دی‌ماه، متن بیانات حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار دست اندرکاران کنگره بزرگداشت ده هزار شهید استان مازندران(۱) که در تاریخ ۲۵/۹/۱۳۹۲ برگزار شده بود، در مصلای شهرستان ساری منتشر شد: اوّلاً از برادران عزیز صمیمانه و از ته دل متشكّرم به‌خاطر اینکه همّت گماشتید براى بزرگداشت کسانى که حقّاً و انصافاً سرآمدان مردم روزگار ما به حساب مى‌آیند؛ یعنى شهدا و مجاهدان. خود این کار بسیار باارزش است؛ بزرگداشت شهیدان، احیاى نام آنان، تحقیق در مورد کارهاى آنها، تولید آثار مکتوب و تصویرى و صوتى و امثال اینها از زندگى آنها و از اقدامات و جهاد آنها، کارهاى بسیار باارزشى است.برپایی نشست تخصصی 9 و 10 دی ماه 1357 در مرکز اسناد آستان قدس رضوی
نخستین نشست تخصصی درباره رویدادهای 9 و 10 دی ماه سال 1357 در مشهد با حضور تعدادی از شاهدان وقایع و انقلابیون مشهد صبح روز دوشنبه 9 دی ماه 1392 در مدیریت امور اسناد و مطبوعات آستان قدس رضوی برگزار شد. آقای صابریفر، حاجآقا شمقدری، تیمسار هاشمی، دکتر جاودانی، آقای نعیمآبادی، خانم هزاره و آقای چشمهنور با بیان خاطراتی از این واقعه بر نقش و اهمیت نهم و دهم دی در تاریخ انقلاب مشهد تأکید کردند.سفرنامه هیروشیما بخش پانزدهم و پایانی
پیش از ترک توکیو به ساختمان اصلی سفارت ایران می‌رویم و در اتاق دیدارهای عمومی منتظر آمدن سفیر، دکتر نظرآهاری، می‌مانیم. می‌آید. پس از تعارفات معمول، هر یک از اعضای گروه موزه صلح تهران آنچه به ذهن و دل‌شان می‌رسد که در گسترش مناسبات فرهنگی ایران و ژاپن کاربرد دارد، می‌گویند. سفیر با دقت گوش می‌کند و به احترام یا به عقیده، بیشتر آنها را تایید می‌نماید. جمله مشترک همه، تشکر از میهمان‌نوازی سفارت بود. سفیر در پایان دیدار هدیه‌ای به مسافران موزه صلح می‌دهد. در حیاط سفارت جمع شده‌ایم. منتظر هستیم. آخرین عکس‌ها گرفته می‌شود. من هم آخرین عکس را با خانم کونیکو یامامورا (بابایی)، مادر شهید، می‌گیرم.گزارش جلسه «شورای سیاست گذاری نهمین نشست تاریخ شفاهی ایثار و شهادت»
تاریخ شفاهی ایثاگران از «مشعل شهادت» تا «اسناد افتخار» / داوری مقالات «تاریخ شفاهی ایثار و شهادت» آغاز شد. معاون پژوهش و ارتباطات فرهنگی بنیاد شهید و امور ایثارگران: طرح با عنوان «اسناد افتخار» که با دو دستورالعمل «ثبت خاطرات ایثارگران» و «ثبت خاطرات خانواده شهدا» تصویب شده در دست اجرا قرار گرفته است. این جلسه (چهارشنبه 4 دی ماه ) با حضور حجت الاسلام و المسلمین احمد مازنی و اعضای شورای مرکزی انجمن تاریخ شفاهی برای هماهنگی در خصوص برگزاری نهمین نشست تخصصی «تاریخ شفاهی ایثار و شهادت» در دفتر معاونت پژوهش و ارتباطات فرهنگی بنیاد شهید تشکیل شد.سفرنامه هیروشیما – بخش چهاردهم
حدود ظهر باید در ایستگاه راه‌آهن باشیم. پیش از آن فرصتی است برای خرید. به بازار نشان کرده‌ای می‌رویم که پیش از این نتوانسته‌ایم آن را بگردیم. کاسبها زودتر از ساعت 10 کرکرده‌ها را بالا نمی‌دهند. معطل می‌شویم. یک مغازه صد یِنی در این بازار هست؛ یعنی قیمت هر قلم کالایی که در آن عرضه شده یکصد یِن است. از خاک‌انداز بگیرتا لیف حمام، هر یک، صد یِن. ساعتی آن‌جا می‌چرخیم. دور از چشم رفقا سری به دکان آدیداس می‌زنم و یک پیرهن تخفیف‌خورده می‌خرم. به دیگر مغازه‌ها نیز که نشان % روی شیشه‌های‌شان چسبانده‌اند، سرک می‌کشم....
52
...
آخرین مطالب
پربازدیدها
اسرار جنگ تحمیلی به روایت اسرای عراقی- 94
حادثه دیگر که باعث شد تصمیم آخرم را برای پیوستن به نیروهای شما بگیرم حماسه‌ای بود که آن سرباز گم شده آفرید. روزی یکی از گروههای گشتی ما یک سرباز شما را که گم شده بود اسیر کرد به موضع آورد سرباز جوانی بود در حدود بیست تا بیست و دو ساله. محاسن زیبایی داشت، وقتی سرباز را به موضع آوردند چند نفر جمع شدند. سرباز آرام بود و حرف نمی‌زد اما نارضایتی از اسارت کاملاً از چهره‌اش پیدا بود. سعی می‌کرد خونسردی خود را از دست ندهد. در همان ساعت یک کامیون ایفا آماده بود که چهل پنجاه تن از پرسنل را به مرخصی ببرد. مقصدش بصره بود.
